Τρεις κινηματογραφικές αναφορές

ΧΑΡΤΗΣ 82 {ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2025}

Παγερό πρωινό στο Βερολίνο,
τρίβω τα χέρια μου για να ζεσταθώ.
Πάλι εσύ,
με ακολουθείς σταθερά στο πεζοδρόμιο.
Πηγαίνω στο γύρισμα,
τώρα είμαι καλλιτέχνης·
λίγο ηθοποιός, λίγο σκηνοθέτης, λίγο σκιτσογράφος.
Κάποιον ψάχνεις· κάποια, ίσως. . .

Μεσημέρι.
Πάλι εσύ,
μου κρύβεις το φως με τον ίσκιο των φτερών σου.
Φιλαράκο μου
σε νιώθω, αλλά δε μπορώ να σε δω.
Ήμουν κι εγω σαν εσένα κάποτε.
Ξέρω τι θέλεις·
κάποια ορμή μπήκε ακροβατώντας στην ψυχή σου.
Έλα,
δώσ’ μου το χέρι σου
και θα σου δώσω τον καφέ μου,
το παλτό μου,
κι όλα τα χρώματα της οικουμένης.

^{*Διάλογος με την ταινία Wings
of
Desire
του Wim Wenders}

ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΤΟΥ ΒΙΕΤΝΑΜ

Το μυρίζεις αυτό;
Ο λόφος μυρίζει νίκη!
Εμείς νικητές, οι άλλοι νεκροί.
Αφήνουν στο χώμα τα κίτρινα κουφάρια τους
κι εμείς αφήνουμε
χαρτάκια από σοκολάτες και σελίδες του Playboy.
Το δειλινό είναι η ώρα του αίματος,
τους άοπλους τους λυπόμαστε,
γαζώνουμε με τα πολυβόλα
κι ύστερα τους γιατροπορεύουμε
ίσα μου μισοπεθαμένοι ν’ αναπνέουν.
Κάποια ηλικιωμένη με μια τρύπα στο μάγουλο
με αποκάλεσε κτήνος λίγο πριν ξεψυχήσει.
Της απάντησα χαμογελώντας
ότι είμαστε άνθρωποι εκλεπτυσμένοι.
Μόλις πέθανε,
έβγαλα το ματωμένο καπέλο
σε ένδειξη σεβασμού.

^{*Διάλογος με την ταινία Apocalypse Now του Francis Ford Coppola}

ΑΝΤΙ – HOLLYWOOD

Περιπλανιέται κάπου στο Hollywood χωρίς να θυμάται ποια είναι. Κάποια σταρ ίσως... Γνωρίζει τυχαία μια ξανθιά, πολλά υποσχόμενη νέα ηθοποιό. Εκείνη πρόθυμη να της χαρίσει το ζεστό νερό της ντουζιέρας της, ένα τρυφερό χάδι στην πλάτη, ένα φόρεμα κόκκινο σαν αιμάτινη φλέβα, μια περούκα ξανθιά για να μην την αναγνωρίζουν, ένα φιλί πονηρό και συνάμα αθώο, όπως το τραγούδι της Ρεμπέκα ντελ Ρίο, μια περιπλάνηση στα όρια της υπέρβασης. ― « Άραγε, ποια είσαι;».

ΙΙ.

Πηγαίνει για σε μια απαιτητική οντισιόν. Ο αιθεροβάμων σκηνοθέτης, εκπρόσωπος της ποιότητας και της κουλτούρας, δημιουργεί τέχνη μεταπρωτοποριακή. Στο διάολο οι παραγωγοί που του λένε ότι «αυτή είναι η κοπέλα»! Μαθαίνει κάπως αργά πως οι ηθικολογικές κρίσεις δεν ταιριάζουν ούτε στο Hollywood, ούτε στο επάγγελμά του. Ο θάνατος, ντυμένος καουμπόης, θα τον επισκεφθεί αργά αν απωλέσει τη συνείδησή του, γρήγορα αν τη θυμηθεί.

ΙΙΙ.

Η ξανθιά κοπέλα βρίσκει το κουτί της Πανδώρας. Το ανοίγει κι αυτό την καταπίνει και την πετάει σε μια άλλη ζωή. Τώρα δεν είναι πολλά υποσχόμενη, ο ρόλος της έχει μικρύνει! Είναι ερωμένη της άλλης, που τελικά είναι σταρ. Κλαίει για τη δόξα που ποτέ δεν θα πάρει, κομπάρσα, υποτακτική, βυθισμένη στη μελαγχολία, κοιτάει υστερικά το κλειδί. Η πόρτα χτυπά, εκείνη τρέμει, οι παραισθήσεις της δυο γέρικες φιγούρες που σταδιακά μεγαλώνουν ουρλιάζοντας, την εγκλωβίζουν να πιέσει τη σκανδάλη. Σκοτάδι, λάμψη, σύγχυση, καπνός. Ίσως είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο της αυτόχειρος σε μια ταινία που μόλις έλαβε τέλος.

ΙV.

Οι θεατές καλούνται να σιωπήσουν.
Άραγε μπορούν να αντιληφθούν
ότι κάποια πράγματα
απλά δεν εξηγούνται;

^{* Διάλογος με την ταινία Mulholland Drive του David Lynch}