Εδώ θα ’ρθει, όταν πεθάνει, πλήρης ημερών αχαριστίας. Τον ονομάζουμε σκοτεινό κήπο. Είναι ο ειδικός χώρος για τους αχάριστους
«Τελειώσαμε» μου λέει. Μου χαμογελά και κάνει ένα αστείο σχόλιο για το επίθετό μου, έξυπνο, διακριτικό, σχεδόν κάτι σαν κοπλιμέντο
Κι ήταν αμετανόητα Τετάρτη / Μου κρατούσες το χέρι / Και μου ψιθύριζες / Θα ᾽ρθω ξανά / Θα ᾽ρθω ξανά…
'Ωσπου τα χέρια του θα κλείνουν επιτέλους το βιβλίο και θα έρχονται ν’ αναπαυτούν ακίνητα σιωπηλά γύρω απ’ τη μέση της
Eμβριθές σχέδιο η κανέλα στον αφρό του χτυπημένου με στοργή καφέ / νήδυμη απαρίθμηση ερωτικών ελιγμών οι γουλιές / να πιω;
Τα πράγματα είναι δανεικά. Κι αν άγγιξε ταβάνι ο Μ. κι έγινε ύπατος μ’ απλή αναλογική ποιο τ’ όφελος που η πλάστιγγα σαν έγειρε...
Ο φόβος είναι ένα τρομαγμένο θηρίο.Πιαστήκαν τα μαλλιά του στα χέρια μου την ώρα που με δάγκωνε κι εγώ δεν τον φοβόμουν
Ζούσα στην εποχή που οι σχέσεις ήταν απλές και εύκολες και οι γυναίκες επιθετικές
Μια εικονογραφημένη αρσενική κωμωδία
Η μαύρη χήρα στεκόταν όρθια στο πλευρό του νεκρού και σκούπιζε τα δάκρυά της με το μεταξωτό μαντήλι που της είχε κάποτε χαρίσει.
Είμαι η Ντόρις Λέσινγκ. Σήμερα γίνομαι πενήντα χρονών. Θα ζήσω πολλά χρόνια ακόμα, θα γράψω αναρίθμητα κείμενα, θα ταξιδέψω...
Χαζέψαμε τ’ ακέφαλα αγάλματα προχωρήσαμε στο γυμνάσιο στα δημόσια αποχωρητήρια κι έπειτα μέσα απ’ τη νότια στοά μπήκαμε στα λουτρά
