Θα ήταν λιγότερο επώδυνη η ιδέα του Κακού αν δεν υπήρχε ο φθόνος. Σε αυτήν την περίπτωση μάλλον δε θα υπήρχε και ο άνθρωπος
Έπρεπε να παραδεχθεί ότι βρισκόταν μπροστά σε ένα κρύσταλλο όπου την έβλεπε την ίδια στιγμή που εικονιζόταν ο ίδιος
Θα ήταν αδύνατον να διανοηθεί κανείς το ιδεόγραμμα ενός φεγγαριού, ενώ το ιδεόγραμμα της Σελήνης ένα ποίημα καθ’ εαυτώ
Τι θα ’λεγες, Τρελέ μου; / Και για την εποχή μας; / Ποιος ο πιο διαυγής της / ομιλητικός καθρέφτης;
Όπως πάνε τα πράγματα, δεν αποκλείεται να γίνω σταθμάρχης στην Μποχόριτσα. Έχω βρει τον τρόπο.
Ψίχουλα να πετάει αυτή να τρώει αυτός. Να τα κατασπαράζει ύπουλα από απόσταση να μη τον παίρνεις χαμπάρι.
Δάση κάθετα βαθυπράσινη διάρκεια & εθυγράμμιση που η εμπειρία τους ήθελε υπομονή & υπενθύμιση πως η παιδική τους ψυχή τα θυμάται
O Οδυσσέας κι οι Κύκλωπες δάκρυα λείβοντες, τη μάγισσα παρακαλούν χοίροι να γίνουν, εδέσματα για το γαμήλιο τραπέζι του Αντίνοου
Δεν έλυσαν ποτέ την παρεξήγηση στην οποία βασίστηκε ο έρωτας του μολυβένιου στρατιώτη, χάρη στον οποίο κακόπαθε, αφού η χορεύτρια
Ο άντρας είναι στόμα με φιλιά. Είναι ψιχίο ιερό μέσα στην ύλη. Είναι αυτός που έγραψε: «το τίποτε προπορεύεται και έπεται».
Άσε να ξαφνιάζονται οι μίζεροι / απ ’την τόλμη μου, / όσο θέλουν. // Έγινε το θαύμα στην ελευθερία μου.
Αλλά τελικά η κουρτίνα ... ποτέ δεν άνοιξε / για να μπορέσω να δω αραδιασμένα στη σειρά / τα σουβενίρ από τα φλογερά μου πεπρωμένα
