Το μεγάλο μωβ ψάρι με τα πράσινα πτερύγια τσιμπολογάει κίτρινο κλαδί. Κι εγώ μικρή, σε πρώτο πλάνο, βυθίζομαι στην άμμο
Μαζί του τον επήρε / για να λαλεί / μες στων χωμάτων τη σιωπή / ο κίτρινος ο κόκκινος ο πετεινός
Κανένας δε ξέρει πώς μοιάζεις, / γιατί το φεγγάρι είχε παγώσει για τα καλά / και τα γρανάζια πίσω / συνεχίζουν να γυρνάνε
Έστρεψα προς τη μάντρα του νεκροταφείου / κι είδα τη μάνα μου νύφη, μετεωριζόμενη, να μπαίνει κρατώντας ένα μπουκέτο μωβ βιολέτες
Πράσινο γραμματόσημο, έκδοση Ανεξαρτησίας, χαλκογραφική μέθοδος, η στους φιλοτελικούς κύκλους αποκαλούμενη σειρά των «Ηρώων»
«Τι προτείνεις;» «Nα σε ερωτευτώ για ένα φεγγάρι και μετά να σου χαρίσω την αιωνιότητα»
Πήγαινε μπρος πίσω φυλλομετρώντας τον Θουκυδίδη και άλλα βιβλία μεταξύ των οποίων και τον περίφημο «Βρικόλακα» του Μπραμ Στόκερ
Σίγουρα ήταν θεότητα / γιατί τα μάτια της / έβγαζαν πάντοτε αστραπές / και την περιέβαλε ένας πυροστρόβιλος
Είδαν παρκαρισμένα αρκετά φορτηγάκια και πολλοί μελαχρινοί σουλατσάριζαν στο δρόμο ή κάθονταν στις καρότσες και κάπνιζαν.
– Kοίταξε γύρω σου. Δεν βλέπεις; – Tι να δω; – To σπίτι σου. Βρίσκεσαι μέσα στο σπίτι σου.
Ε τότε πια σε τι Θεό πιστεύεις, ποιος είναι ο Τζέιμς Μποντ, ποιος είσαι εσύ, τι πράκτορας κοιμάσαι και ξυπνάς.
Πετάχτηκε πρώτη η μάνα μου: «Κοίτα μην πεις καμμιά εξυπνάδα ότι θες να γίνεις στρατηγός του Κόκκινου Στρατού!»
