Είναι η πρώτη έγχρωμη ταινία της Καρέζη. Φοράει ένα κορυφαίο μπλουτζίν (στα 1966; / σε τι γραμμή; / εφαρμοστό) κι αστράφτει.
Βρήκα τα σκουλαρίκια που ’θελες ν’ αγοράσεις. Στα είχα πάρει στα κρυφά το τελευταίο βράδυ· αλλά παρέπεσαν και χαθήκαν.
Εκεί εισέρχονταν οι κτίστες με τις γαλότσες και ντενεκέδες με τσιμέντο στις ηλιοπαρμένες ωμοπλάτες καθώς ανέβαιναν στον ουρανό
Ο πρώτος θάνατος συμβαίνει μες στη γλώσσα. Να ελευθερωθώ / να καθαρίσει ο έρωτας από τον εφιάλτη του
Τις γυναίκες που ερωτεύομαι τις έχει στεφανώσει η δεκαετία του ’70
Σάπιο —τώρα που ξαναβρήκα τις λέξεις μου— ένα ιερό πουλί εδώ —μέσα στα σπλάχνα μου— το έθαψα
Κι έπειτα… Από το ένα ξάφνιασμα στο άλλο, από τον ενδόμυχο φόβο στην δύναμη του παράδοξου!
Συνέχισε να με κοιτά σταθερά σα να προσπαθούσε να οδηγήσει τη ματιά του εκεί που θα ήθελε και όχι στο πουθενά όπου συνήθως
– Μερικοί σας κατηγόρησαν ότι τα πρόσωπα από τα οποία πήρατε συνέντευξη ήταν στην πραγματικότητα ανύπαρκτα.
Είσαι εκεί όπου το σώμα που γυαλίζει προεξέχοντας από το νερό δεν είναι το δελφίνι, παρά μια σημαδούρα λυτή, έρμαιο των κυμάτων
Δυο-τρεις από μας παίρναν τις κυρίες κάτω και γινόταν χαμός ενώ ο εκδότης έμενε όρθιος καπνίζοντας το πούρο του στην πλώρη.
Ο Δίας — μόνος — αγνώριστος από το πάχος, βούλιαξε με πάταγο σε μια ετοιμόρροπη πολυθρόνα στο σαλόνι
