δεν προλαβαίνω να τα θυμηθώ όλα. ούτε πολλών άλλων πόλεων τις βροχές που με δρόσισαν
Έπιασα τη μοτοσικλέτα απ’ το τιμόνι: «Μπράβο κυρ-Αιμίλιε», του λέω, «Άντε γιατί τα κορίτσια σε περιμένουνε...»
– Πόσο πολύ μου αρέσει να με αγαπάς / – Κι εμένα πόσο πολύ μου αρέσει να σε αγαπώ / – Θέλω κι άλλο
Είμαι ένας από εκείνους τους τυχερούς που η κρίση τούς βγήκε σε καλό, με έχει συνεπάρει με έχει συνταράξει, με έχει αναταράξει
Γεννήθηκα μισή, δεν έχω αναπτυχθεί / Πάγωσα τη στιγμή της καίριας εκλογής / Η καρδιά μου ψυχρή το δέρμα μου έχει λειανθεί
Είναι δίπλα σχεδόν την αγγίζεις αλλά ταυτόχρονα εκείνο που σε συγκρατεί όπως στον ύπνο από το χειρότερο σε επαναφέρει αν και [...]
Στους τοίχους του δεν κρεμόντουσαν πανάκριβα gobelins, ή πίνακες με Παρθένες του Correggio. Από το μπαλκόνι της δεν έβλεπε [...]
Θυμόν συνυφασμένον εις φύσιν του έχει ο άνθρωπος, και ως εκ τούτου, ο κοινός άνθρωπος πάσχει κακώς, και μετανάστης και φυγάς [...]
Φύση περιπετειώδης, βεβαιώνουν οι ονειροκρίτες, αγαπούσε εμπειρίες, γνωριμίες και ταξίδια. Πριγκίπισσα στην Κρήτη [...]
Πώς να κερδίσεις, χάρτινε κι αδιαμόρφωτε, ακόρεστε από πάθος λογικής και πεζοπόρου ωσαύτως εξουσίας
Πριν τον πάω στο δωμάτιο έριξε μια ματιά στην τηλεόραση. Τι είναι αυτό, τούρκικο; ρώτησε. Ναι είπα, ο Σουλεϊμάν. Δεν το ξέρεις;
Τον ζήλεψα πολύ/του Βλαβιανού τον στίχο/Και σκέφτηκα τη μάνα μου/Με το λινό της το ταγιέρ
