– Ποια είναι η παλαιότερή σας ανάμνηση; – H πρώτη μου κούκλα. Ήταν πάνινη, από την μια μεριά έκλαιγε από την άλλη γελούσε.
Υπάρχει ακόμη «οδός Πεμπτοπαζάρου»; Γίνεται σε αυτόν τον δρόμο «αγορά» την Πέμπτη; Μήπως είναι ένα απ' τα παζάρια της ζωής μας;
Εσύ ταΐζεις τα πτηνά του ουρανού με σταράκι γλυκό και ρόδι κατακόκκινο. Η άχνη ζάχαρη φέγγει λιγουλάκι ακόμα ενώ σκοτεινιάζουμε.
Το άλογο θα φτάσει εκεί, θα προσπαθήσει να τρυπώσει, δε θα μπορεί και κλαίγοντας μ’ επίγνωση θα φτιάξει απ’ την αρχή τη μοναξιά
Δεν υπάρχει λέει άλλη μέθοδος εκτός από σένα τον ίδιο / με σχήματα λίγα κι ακριβά
Mια μέρα, εκεί που μισοκοιμόταν στον καναπέ, συνειδητοποίησε ότι δεν είχε πια φίλες
Ο Γκογκό & ο Ντιντί έπειτα από δεκαετίες αδιάλειπτης παρουσίας / σε σκηνές ανά την υφήλιο / εγκατέλειψαν το θέατρο μια για πάντα
Δυσκολεύομαι να μαζέψω τα κομμάτια μου / όμως η ύλη μου μπορεί και αναπνέει ακόμη / κι έξω απ’ το δέρμα
«Το ξεσταύρι μου μέσα», μουρμούρισε ο Ορφέας και τράβηξε καινούργιο χαρτάκι για να φτιάξει καινούργιο τσιγάρο
Τα παιδιά αρκετούς τόνους πιο σκούρα απ’ όταν ξεκίνησε το καλοκαίρι, τα βότσαλα, σταθερά, άσπρα και γκρι
Επικράτησε ηρεμία, το πηγαινέλα σταμάτησε και η σιωπή δεν διαταράχθηκε στο μπαλέτο των πουλιών
Εκείνο το μεσημέρι είχαμε πει να βρεθούμε με τον Γιώργο Ιωάννου και τον Διονύση Σαββόπουλο, καταμεσής του κλεινού άστεως
