1.
Εξανεμίζω. Μια λέξη φύεται μπροστά μου.
/ εξοχή /
2.
Το ρήμα μέλπω είναι όρθρος
/ και αφόρητη αρχή /
3.
Αισχύλεια θανάσιμα νερά.
Ραφή γοερή απόψε τα μάτια μου.
4.
Ακένατον, το μεγάλο ηλιοτρόπιο του Ενός.
Βέλος στον άμβωνα του κανενός
/ στην ωραία πύλη λάμπει η καμπύλη /
5.
Ένας σπίνος ωρολογοποιός.
6.
Μια κραυγή στο άσπιλο σκοτάδι.
Οκτώβρης και Λένιν:
Άλλη μια απόδειξη ότι ο χρόνος
ούτε φαίνεται
ούτε είναι
και
ούτε μπορεί να γραφεί.
Όπως ούτε και η πράξη.
Ύπνος είναι η γλώσσα μείον τον άνθρωπο.
Δεν είναι όλο το φως
φτιαγμένο από απωθημένο σκοτάδι.
Υπάρχει και το φως που είναι φτιαγμένο από
λευκό και αχειροποίητο χάδι –
από άγνωστο τίποτα.
Μια λακκουβίτσα είναι ο άνθρωπος
και από πάνω του ο ουρανός λιώνει.
Σαν όμικρον κυρτώνει τους άπιαστους κλώνους του
σαν άβατο και άφθονο όνειρο.
Σαν ομιλόν
άηχο και άπιαστο χιόνι.
/ μετατρέποντας το μαρτύριο σε καθημερινό φως
εξαφανίζεις την ενοχή που τα ενώνει /
