Στο μεγάλο συνέδριο για τον Έντβαρ Μουνκ
ειπώθηκαν και πάλι πολλές απόψεις
για την «Κραυγή».
Ακόνισαν τα ξίφη τους οι ειδικοί,
χωρίστηκαν σε στρατόπεδα οι επαΐοντες,
άστραψαν και βρόντησαν οι ειδήμονες.
Το βράδυ μετά το συνέδριο,
στο βάθος μιας μικρής ταβέρνας,
ένας νεαρός σερβιτόρος είπε σε γνωστό ιστορικό τέχνης
την ακόλουθη ιστορία.
«Ο προπάππος μου τον είχε γνωρίσει τον Μουνκ.
Ήταν τότε δεκαεπτά-δεκαοκτώ χρονών
και παραθέριζε στο χωριό.
Ήταν το καλοκαίρι που μια γυναίκα ντυμένη στα μαύρα
έβγαινε κάθε μέρα στους δρόμους
μόλις ανέτελλε ο ήλιος
και φώναζε:
‘’’Οχι τον ήλιο!‘’»
