Τέσσερα ποιήματα

Από χρόνο άλλο τίποτα

Στα μεσημεριανά τραπέζια με την μητέρα μου,
νιώθω σαν να διακυβεύεται αν στην ταφόπλακά μου
θα σημειωθεί με τικ

            → τον ξόδεψε
                            → δεν τον ξόδεψε

Στις γυναίκες, λέει ο Τσιώλης, δια στόματος Θεοφάνη,
πρέπει να δίνεις το πέντε και να κρατάς
το ενενηνταπέντε.

Από την άλλη ο George Best είχε δηλώσει πως το
ενενήντα τοις εκατό των χρημάτων του το ξόδεψε
στις γυναίκες και στο αλκοόλ
τα υπόλοιπα τα σπατάλησε

[κι άλλα τέτοια διακειμενικά και επίγεια]

Μα δεν το βλέπεις πως τελείωσαν οι παρομοιώσεις
με λευκές παραλίες
πως άκαφτοι θα πάμε
πως κουρδισμένοι
σε δυτικές κλίμακες θα λέμε
«σ’αγαπώ τόσο που θέλω να
πάρουμε μαζί στεγαστικό δάνειο»;

Εκείνο το ξημέρωμα στη Σκουφά,
πίστεψα πως θα μπορούσα
να σ’αγαπήσω με παρομοιώσεις
(χώμα/νερό Οδυσσέας/Ιθάκη )
κι ας μέναν άμετρες γραμμένες στα σεντόνια σου

Μα είμαστε λέει νευρολογικά προορισμένοι
να μην είμαστε ευτυχείς
γιατί αλλιώς κινδυνεύουμε
και το σημείο του εγκεφάλου
που ανάβουνε λαμπιόνια όταν
μας λένε «ναι»
είναι ίδιο με εκείνο που ξυπόλητο
χορεύει με σημαία του μια φούστα
όταν μας λένε «όχι»

Κι εγώ δεν είμαι νευρολόγος,
ούτε –κατά μεγάλη μου έκπληξη–
άνθρωπος της Τέχνης
για να σου σκηνοθετήσω θύελλες
Βλέπω ted talks,
σκαρφίζομαι ευφάνταστους τίτλους
κοιτάζω το κενό και καπνίζω
σκεπτόμενη τι δουλειά έχει το instagram
στα έμμετρα γραπτά μας

Και κυρίως       θέλω                
                            σε    
να σου ξοδέψω τον χρόνο μου

Στις μέρες που περνούν ερήμην μου
στα ημερολόγια
στις αεροπορικές εταιρίες
στα άδεια ποτήρια
και στα άδεια ξυπνήματα

Μπορεί με τη σειρά μου να λείψω για λίγο
για να εφεύρω μια καινούρια
μονάδα μέτρησης του χρόνου
για να μετράω το χρόνο
που είσαι μακριά μου

Θέλω
να μου περιγράψεις
το πρωί της ημέρας που
αποφάσισες

πως η μαμά σου δεν είναι
ο αγαπημένος σου άνθρωπος στη γη

Θέλω να μάθω αν φοβάσαι,
πως όταν
μεθάς και ψευδίζεις,

λιγάκι,
σταματάς να είσαι εντυπωσιακή

Θέλω να με μάθεις να ερμηνεύω την στιγμιαία αμηχανία σου όταν με βλέπεις

Θέλω να μου διηγηθείς τη μέρα σου, ξεκουμπώνοντας τα κουμπιά
εκείνου του
πράσινου-πετρόλ
πουκαμίσου,
που τόσο σου πάει

Θέλω την πρώτη σου σκέψη όταν ξυπνάς,
τα κυριακάτικα μεσημέρια σου,
τα πρωινά που ξυπνάς με χανγκόβερ

[Θέλω να θέλεις την πρώτη μου σκέψη όταν ξυπνάω,
τα κυριακάτικα μεσημέρια μου,
τα πρωινά που ξυπνάω με χανγκόβερ]

Θέλω να σου αφιερώσω όλο τον μεγάλο ερωτικό

Θέλω να μάθω
ποιο είναι το αγαπημένο σου σημείο να σε χαϊδεύουν στην πλάτη
και αν
όταν τελειώνεις
θέλεις
να σε κοιτάζω
στα μάτια.