Όνειρο

Σύννεφα τους ανθρώπους παγιδεύουν,
βρέχει ύστερα, φυτρώνει το χορτάρι,
μουσκεύει, όλο δροσιά, το μαξιλάρι,
υγρές οι ρίζες πλέκονται, χορεύουν.

Σύννεφα τις ημέρες τους χαλκεύουν,
νυχτώνει ύστερα, αχνίζει το φεγγάρι,
αχνίζει, όλο φωτιά, του ονείρου η χάρη,
στριγκές φωνές τον ήχο τους γυρεύουν.

Αέρας που κρεμά το καλοκαίρι
σε κουνουπιέρας παιδικής τα κρέπια
γράμματα σφραγιστά με βουλοκέρι·

στα χόρτα αναζητώντας μ’ ένα χέρι
βυθίζεται αργά στου νου τη σέπια…
Μαζεύει ένα σβησμένο αγιοκέρι.