Αν είχαν ένα δικό τους μωρό, τώρα θα ξυπνούσαν από το κλάμα του και όχι από τον άθλιο ήχο του πετεινού που εκείνος διάλεξε για ξυπνητήρι. Φτιάχνει ένα φλιτζάνι δυνατό εσπρέσο και παρατηρεί το χαρτί με τις νέες εξετάσεις που εκείνη είχε αφήσει σε ένα φακελάκι πάνω στο τραπέζι. Κάθε αποβολή και άλλες εξετάσεις, χειρότερες από την προηγούμενη φορά. Θυλακιοτρόπος ορμόνη. Θυ-λα-κ-ι-ο-τρόπος συλλάβισε στο μυαλό του. Μία ορμόνη σαν ένα κακό ηλιοτρόπιο - θύλακας που μασουλούσε το έμβρυο στην κοιλιά της συζύγου του και το έφτυνε ματωμένο στη λεκάνη. Ο αδερφός του πηγαίνουν πρόσω ολοταχώς για δεύτερο και αυτοί που παντρευτήκανε πρώτοι ακόμα κανένα, σκεφτόταν. Ούτε στη δουλειά ένιωθε παραγωγικός, άλλο ένα φλιτζάνι εσπρέσο, meeting, πληκτρολόγια, χαρτιά και άλλα χαρτιά. Για ποιόν να δουλεύει; Κάθισε στο οκτάωρό του και εξαφανίστηκε.
Πέρασε από ένα βιβλιοπωλείο στην Κηφισιά. «Ο σπόρος'». Τον έκανε να γελάσει. Ακόμα και το βιβλιοπωλείο μας κοροϊδεύει, άκου εκεί «Ο σπόρος». Μπήκε μέσα και αγόρασε τον Φόβο του Osho. «Κύριε, υπάρχει ένα πρόβλημα με την κάρτα. Περάστε την ξανά, αν έχετε την καλοσύνη'», του απευθύνθηκε η ευγενική υπάλληλος στο ταμείο. «Μισό λεπτάκι, να ενεργοποιήσω την εφαρμογή, γιατί φαίνεται πως κόλλησε». Λες να είχε ξεπεράσει το επιτρεπόμενο όριο; Ναι, τώρα που μπήκε στον λογαριασμό του και είδε, θυμήθηκε ότι είχε κάνει ανάληψη το πρωί για τα κοινόχρηστα τα τελευταία ογδόντα ευρώ, που η σπιτονοικοκυρά τα θέλει μαύρα και στο χέρι. Έβγαλε την άλλη κάρτα και πλήρωσε. Να θυμηθεί να τηλεφωνήσει και στον Ζυγούνα για τη γωνία στο ταβάνι του μπάνιου που στάζει. Του έπεσε ένα χαρτάκι. «Κύριε, σας έπεσε ένα χαρτάκι», είπε πάλι η υπάλληλος και εκείνος έσκυψε και το μάζεψε.
Ήταν ο λογαριασμός από το ξενοδοχείο στη Μαδαγασκάρη, που είχαν πάει πριν μήνες. Ένα ταξίδι ζωής, της το χρωστούσε. Εκεί συνέλαβαν τελευταία φορά, ανάμεσα σε λάδια καρύδας και χοντρά, αρωματικά άνθη από Stephanotis floribunda. Εκεί ένιωσαν την ενέργεια, έλα του είπε, θέλω έναν χοντρό, τροπικό μπέμπη. Λίγους μήνες αργότερα, ένας χοντρός, τροπικός μπέμπης γλίστρησε εκεί που γλίστρησαν όλα τα εύκρατα αδερφάκια του προηγουμένως: στην χοντρή, κρύα λεκάνη μίας τουαλέτας, στο άδειο από παιδικές φωνές διαμέρισμά τους, στον τρίτο όροφο μίας τετραώροφης οικοδομής, στην οδό Σπετσοπούλας αριθμός δώδεκα στην περιοχή της Κυψέλης. Στο ίδιο διαμέρισμα επέστρεψε με το βιβλίο του Osho παραμάσχαλα, μόλις πήρε να βραδιάζει. Εκείνη καθόταν αδύναμη μπροστά από την τοστιέρα και έψηνε δύο τοστ. Εκατό φορές της είχε πει ότι τα τοστ δεν έχουν βιταμίνες, αλλά επέμενε να τα φτιάχνει, τρελαινόταν για το ξεροψημένο κασέρι που έτρεχε γύρω από το ψωμί.
Πήγε από πίσω της, «ήρθες» του είπε. Την φίλησε στην πλάτη και την αγκάλιασε. Δεν μίλησαν, έμειναν σε εκείνη τη στάση για αρκετά λεπτά. «Είμαι εδώ», της είπε, «εντάξει»; «Εδώ». Και το εδώ ήταν πιο εκεί από ποτέ. Αργά το βράδυ ονειρεύτηκε χοντρούς, φτερωτούς μπέμπηδες να φτερουγίζουν γύρω από τροπικά άνθη και χαμογέλασε στον ύπνο του.
