Eκεί θα συζητήσουμε / για το χώρο και το χρόνο / για τον Σεφέρη και το γιασεμί / και το μέλλον θα φαίνεται σαν άχρηστο
Κι ένιωσα τότε όλη την κούραση που ερχόταν καθώς η αγάπη μου θα γινόταν αγάπη για ένα σώμα που θα επέμενε χωρίς εσύ να είσαι εκεί
Το φόρεμα την τραβάει για να προχωρήσει. Βλέπει το ρολόι της. Σε πέντε λεπτά πρέπει να είναι εκεί
Κοίταξε πάλι το ρολόι στις 3:24. Ανοιγόκλεισε τα μάτια της, γύρισε ανάσκελα και προσπάθησε να αφεθεί στην ταβανοθεραπεία
Γεννιέσαι χειμώνα, το τέταρτο παιδί της οικογένειας. Η μαμή λέει πως δεν έχει ξανακόψει τόσο γερό λώρο, «σημάδι καλής τύχης»
Αν ήσουν αίνιγμα θα 'ταν καλύτερα δεν θα 'βρισκα τη λύση του ίσως από ανημποριά αλλ΄ ίσως κι εσκεμμένα.
Τελικά τα χαλάσαμε· / τώρα σ’ αγαπώ στο όριο του μίσους / γι’ αυτά που χαλάσαμε: / τον έρωτα, το ποίημα, την επανάσταση
Στο απέναντι μπαλκόνι απλώνει τη μπουγάδα σαν να κρεμάει πουλιά στα σύρματα, πουλιά βαριά απ’ το νερό στις φτερούγες τους
Ίσως πουθενά κανείς δεν συναντά το κενό που τόσο επιθυμεί η μοναξιά του· ούτε στο χώμα ούτε στα βράχια ούτε στο κρανίο του.
Ακίνητα όλα τα ψιλά χορτάρια κι οι κορφές όλες ξαφνικά τα κινεί ο άνεμος όταν αποφασίσει να φύγει σ’ άλλα μέρη
Μιλάς κι εσύ που πήρες τον καλύτερο, καλόψυχος και τρυφερός και σε κοιτάει στα μάτια
Διασώστης πουλιών είναι αυτός που βγάζει τα σπουργίτια από το στόμα της γάτας.
