Παράσιτα & άλλα

Πα­ρά­σι­τα

Αύ­ριο πρέ­πει να ξυ­πνή­σω νω­ρίς.
Δεν πρό­λα­βα να κλά­ψω χθες όλο το βρά­δυ.
Εί­χα κα­νο­νί­σει κά­τι δου­λειές μέ­σα στα όνει­ρα
Και γί­νη­καν Πα­ρά­σι­τα στο δρό­μο.

Κα­θυ­στε­ρή­σεις απροσ­δό­κη­τες
απο­κέ­ντρω­σαν τα Θέ­λω
και με­σο­λά­βη­σαν βί­αια τα Πρέ­πει.

Σμή­νος σκέ­ψε­ων συσ­σω­ρεύ­τη­κε
Μαι­νά­δες με επι­σκέ­φθη­καν και με κα­τέ­κτη­σαν.

Δια­χω­ρι­στι­κά τρά­βη­ξα ανά­με­σα στα Πά­θη
Και ρύθ­μι­σα τους ανε­πι­θύ­μη­τους
Μί­λη­σα με πλη­θώ­ρα ονει­ρο­κρί­τες και όμοιο-πά­σχο­ντες
Ιδιο­πα­θή συ­μπε­ρά­σμα­τα.

Ως επί το πλεί­στον κα­τέ­λη­ξα πως:
Αύ­ριο πρέ­πει να ξυ­πνή­σω νω­ρίς
Έγκαι­ρα
Για­τί δεν πρό­λα­βα να τα­κτο­ποι­ή­σω τη Συ­νή­θεια.

Εμέ­να δεν με λέ­νε Πη­νε­λό­πη

Εμέ­να δεν με λέ­νε Πη­νε­λό­πη
Περ­νάω με κόκ­κι­νο τα φα­νά­ρια
όταν οι δρό­μοι εί­ναι άδειοι
και οι δια­γραμ­μί­σεις της ασφάλ­του θα­μπές
Δεν πε­ρι­μέ­νω στη στά­ση του λε­ω­φο­ρεί­ου
Δεν έχω όρε­ξη για τις ανα­θυ­μιά­σεις
Το χρυ­σό κλου­βί με το κα­να­ρί­νι
δεν εί­ναι κλει­δω­μέ­νο
Πε­τά ελεύ­θε­ρο μες το σα­λό­νι
κά­θε­ται πά­νω στις βε­λού­δι­νες πο­λυ­θρο­νί­τσες
και κε­λαη­δά
Δεν πε­ρι­μέ­νω στην ου­ρά στην τρά­πε­ζα
Δεν παίρ­νω μέ­ρος στις μι­κρο­διε­νέ­ξεις

Εμέ­να δεν με λέ­νε Πη­νε­λό­πη
Με­γά­λω­σα και με φώ­να­ζαν Ελ­πί­δα
Υπέ­ρο­χα βρί­σκω τα μι­κρά τρια­ντά­φυλ­λα
και τα με­γά­λα ρό­δα
Δεν πι­στεύω στα θαύ­μα­τα της στιγ­μής
Καλ­πά­ζω τα κύ­μα­τα σαν το δελ­φί­νι
Μυ­ρί­ζω το ιώ­διο της θά­λασ­σας όταν κο­λυ­μπώ
Αλ­λά­ζω μορ­φή κά­τω από το φως του πορ­τα­τίφ
Και γί­νο­μαι βρι­κό­λα­κας της στιγ­μής
Κου­ρά­στη­κα να σε ρω­τώ:
θες να γί­νεις ένας άλ­λος Οδυσ­σέ­ας;