Με το ίδιο ισχνό σου σώμα, έκανες ένα πέρασμα. Το ακολούθησα γιατί έμοιαζε η μόνη επαναστατική πράξη με ικανότητες
είσαι η απάντηση στον άστοργο Θεό /δοξάρι εσύ στων μελισσιών τα βιολοντσέλα /είσαι παράπονο κρουστό του χαλικιού
Να πας εκεί όπου τα κάτοπτρα δεν έχουν εξουσία. Εδώ όλα σωπαίνουν: η χώρα, οι γεννήτορες, το παρελθόν
Κάπνιζε με το δεξί, καρφωμένος στο έμπα του λιμανιού με μέτωπο αυλακωμένο, ο αέρας ανέμιζε στάχτες και πίκρα
Μείωση περιττών απαιτήσεων. / Βαρύ θαύμα σε φθαρμένο σκοινί, / γρήγορα ένα στρώμα / να μη τσακιστεί το θαύμα
Στο σπίτι μας οι επισκέπτες / δεν έφερναν δώρα / ούτε λουλούδια / μόνο από μια ιστορία
Βαρκάρηδες στέκουν παρατεταγμένοι πάνω στα σκαφίδια τους περιμένοντας πελάτες για να τους ταξιδέψουν ως την είσοδο του Κάτω Κόσμου
Κορίτσια φωσφορίζουν στο σκοτάδι / γεννημένα όλα κοντινές μέρες / και οι κόρες τους / λουλούδια / σε δέντρο της πόλης
Τον άνδρα αυτόν που χολικά γογγύζει όλο κίτρινο νόημα κάτω από την προβιά μιας λιόντισσα του αγριμιού —και μάνας κουταβιών 9—
Στα ζεν τοπία του φλιτζανιού / ό,τι φτάνει απ’ το παρελθόν / μας σπρώχνει τον έναν πάνω στον άλλον
Ίσως να έπρεπε να σκεφτεί την περίπτωση του Μουσείου Παιδικών Παιχνιδιών. Εκεί αν μη τι άλλο θα μπορούσε να σκοτώσει όση ώρα ήθελε
Πετάν κι οι σκαντζόχοιροι τη νύχτα αυτή. Κι αν δεν ονειρεύονταν οι άνθρωποι και δεν καλλωπίζονταν οι ιβίσκοι θα το βλεπαν κι αυτοί
