Όχι, είναι καλύτερα να πορεύομαι μόνη. (Από επιστολή 6-7-1919)
Βρέχει, είναι ευχάριστα. είναι μια συντροφιά. (Από επιστολή 21-9-1920)
Χ. Σ.
Σίγουρα προτιμά να παίρνει το τρένο για το σπίτι η Χέλεν Σέρφμπεκ.
Η φρενίτιδα για το νεόκοπο – αυτό που τόσο γρήγορα γερνά –
καθόλου να μη σκοτίζεται στην εκλεκτική εποχή του 1924.
Πυκνά δάση δημιουργούν μελαγχολία στο Χίβινγκε, μεγαλώνουν
στο προσποιητής φύσης φως της λάμπας χωρίς ψυχή αγγέλων.
Σ’ ένα δωμάτιο με μικροσκοπική κουζίνα η κόρη επιζεί
της μητέρας της, μιμείται τον Φρα Αντζέλικο, καταδύεται και
αναδύεται από τα σεραφικά όνειρά του για τον Θεό της ελευθερίας
από τέτοιο βάθος που οι πίνακες με παπαρουνίσια απαλότητα
απελευθερώνουν το φως στον πόνο των κοκαλιάρικων χεριών.
Όταν ο θόρυβος των τρένων απ’ το Ελσίνκι διαταράσσει
τη νυχτερινή μοναξιά πρέπει στα μύχια ν’ ακούγονται κελαηδήματα.
το φθινόπωρο γίνεται σύντομα χειμώνας: πόσο γρήγορα έρχεται ο χειμώνας!
Πόσο γρήγορα η βιαστική ζωή δεν είναι πια εξωπραγματική!
Οι άνεμοι είναι επίσης πιο σφοδροί, σφυροκοπούν τη σημύδα
που θα ζωγραφιστεί έτσι ώστε να στέκεται αξιοπρεπώς σιωπηλή
στο απροσπέλαστο δάσος των δυσκολιών της ζωής.
Ο τόνος του φεγγαριού κάθε νύχτα περιορίζει
τη Χέλεν Σέρφμπεκ σε μια αναγκαιότητα –
στη ζεστασιά του χρώματος στο ταξίδι κατά μήκος
της τροχιάς του φωτός το σούρουπο χωρίς ίχνος
σκέψεων ότι όλα ήταν λάθος,
τόσο εφήμερα και κενά...
__________
Η Helene Schjerfbeck ζούσε με τη μητέρα της στο Hyvinge από το 1902 ως το 1923. Εδώ μπορούσε να εξελίξει την τέχνη της μακριά από την πολιτιστική ζωή του Ελσίνκι. Είχε ξεκινήσει βαθιές συζητήσεις με τον συγγραφέα και εξαιρετικό ζωγράφο ορμητικών νερών Einar Reuter, και υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι απογοητεύτηκε όταν εκείνος αρραβωνιάστηκε με μια νεότερη γυναίκα. Ο Gösta Stenman, έμπορος τέχνης και γκαλερίστας, ήταν αυτός που φρόντισε να έχει η Schjerfbeck την πρώτη της δημόσια επιτυχία. Η Σέρφμπεκ ταξίδεψε πολύ και εμπνεύστηκε από έργα άλλων ζωγράφων. Στην Ιταλία βρήκε συναρπαστικούς τους θρησκευτικούς πίνακες του Φρα Αντζέλικο στο μοναστήρι του Αγίου Μάρκου στη Φλωρεντία. Το έργο της Fragment, το οποίο η Σέρφμπεκ εκτιμούσε κατεξοχήν, είναι παρεμπιπτόντως εμπνευσμένο από την τεχνική του Φρα Αντζέλικο.