Οι περισσότεροι λαοί θάβουν τους νεκρούς στην άμμο με λίγα ρούχα, με τις γυναίκες χωρίς στηθόδεσμο να θηλάζουν τα νεκρά μωρά
Κάθε πρωί το μέλλον πλησιάζει / ανταύγειες φορτωμένο αλλόκοτες / κι ανίδεα πουλιά / ενώ ο μικρός τυφλός κορυδαλλός της νιότης ...
Αυτό το κόκκινο πουλόβερ ο Θεός το ’ριξε στις ρόδες του φορτηγού μπροστά στα μάτια της κόρης μου
Ο ζωοποιημένος απόστολος παρουσιάστηκε στην εκκλησία του Αγίου Στεφάνου μπροστά στα εκστασιασμένα βλέμματα των ευκατάνικτων πιστών
Κάνε πίσω απ’ το έργο σου κι άφησέ το ανυπεράσπιστο να καταστραφεί όσo χρειάζεται. Γιατί να έχεις την ευθύνη για ό,τι χαθεί
Το σώμα του Δάντη ρίχνει σκιά στο βραχώδες μονοπάτι όπου πορεύεται με τον Βιργίλιο, σκιά χωρίς σκιά
Πολύφυλλη ησυχία [...] βουτώ την πέννα στα νερά σου. Γράφω την πέτρα της σιωπής, γράφω την λέξη που είναι κρύπτη της ψυχής.
Με τη γρήγορη απόκριση, πάγωσαν όλοι. Τα γέλια σταμάτησαν απότομα και κοιτούσαν μια τον γέρο και μια τα τούβλα απορημένοι
Εδώ θα ’ρθει, όταν πεθάνει, πλήρης ημερών αχαριστίας. Τον ονομάζουμε σκοτεινό κήπο. Είναι ο ειδικός χώρος για τους αχάριστους
«Τελειώσαμε» μου λέει. Μου χαμογελά και κάνει ένα αστείο σχόλιο για το επίθετό μου, έξυπνο, διακριτικό, σχεδόν κάτι σαν κοπλιμέντο
Κι ήταν αμετανόητα Τετάρτη / Μου κρατούσες το χέρι / Και μου ψιθύριζες / Θα ᾽ρθω ξανά / Θα ᾽ρθω ξανά…
'Ωσπου τα χέρια του θα κλείνουν επιτέλους το βιβλίο και θα έρχονται ν’ αναπαυτούν ακίνητα σιωπηλά γύρω απ’ τη μέση της
