Για κάποιες [πεταλούδες] το ταξίδι τελειώνει μ' έναν κίτρινο λεκέ ανάμεσα στο τοπίο που αλλάζει και το γεμάτο πρόσφυγες λεωφορείο
Σήκωσες το κεφάλι, κοίταξες, με φίλησες στο μέτωπο και είπες: «ο Ρόθκο μου θυμίζει τη σχέση μας».
Πόσο αγαπώ τη σαγήνη της νύστας πάνω στον αρχαίο βρυχηθμό σου!
Τρία ποιήματα και εικόνες
Μοναξιά και μια κάποια αλλοτρίωση ή βαθιά, βαθιά συναίσθηση του εγώ; Δεν μπορεί κανείς να γνωρίζει
Μνήμη. Όπως λέμε μνήμα. Μόνο που εκείνη ξαναζωντανεύει.
«Μονόλιθος Αναστάσιμος». Αφέθηκε στη θέασή του. Ένιωσε κάτι φαντασμαγορικό, μιαν έκσταση, κάτι μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας
«Άιντε, παπά», είπε ως άλλος Βολταίρος, «φέρε κι από αυτό το κρασί, το μόνο που δεν δοκίμασα εν ζωή»· και απήλθε σχεδόν ήρεμος
Την Ωραία Πύλη την ήθελε πιο φωτισμένη. Και έξω δεν ήθελε φως πίσω από το ιερό. Να βγουν οι λάμπες
Δεν είναι όλο το φως φτιαγμένο από απωθημένο σκοτάδι. Υπάρχει και το φως που είναι φτιαγμένο από λευκό και αχειροποίητο χάδι
Μην τριγυρνάς μες στο μυαλό τις νύχτες / με δυο αγνώστους / η εξίσωση δεν λύνεται / μονάχα εξισώνει αυτόν που έχει το χαρτί...
Οι λέξεις υπήρξαν: πορθμεία ρευστών, αντηχήσεις της ύπαρξης και μηχανολογικές μελέτες ηλεκτροδότησης έλεγχου συσκευών