Αυτά τα λέει ο λόγιος Λι Σι
Και λόγο κανένα δεν έχω να μην τον πιστέψω:
Ότι στα χρόνια του Βασιλείου της Αρχέγονης Αρμονίας
Η ξακουστή εταίρα χορογράφος μουσικός
Και προ παντός ποιήτρια και δεινή χαρτοποιός
–Η Σούε Τάο– κατασκεύασε για την ευμένεια
Του φίλου της ποιητή Γιουάν Τζεν
Εκπληκτικό χαρτί γραφής με δέκα χρώματα
Για να θελήσει εκείνος ύστερα
Με το πινέλο του ν᾽ αποτυπώσει
Και τη δική του χάρη της καλλιγραφίας
Τα περίτεχνα στην κομψότητα ποιήματά της
Που την ιερή του διανοουμένου μοναξιά υμνούν
Και τη βαθιά νοσταλγική οδύνη για πράγματα
Ευφάνταστα που έγιναν ή δεν έγιναν ποτέ
Χαρτί λοιπόν του κατασκεύασε η χάρη της
Με διάφανα λουλούδια εκλεπτυσμένου πεύκου
Χαρτί με ύλη την πολύχρωμη περιδινούμενη άμμο
Χαρτί ολόλαμπρο με δράκο και φοίνικα από πηχτή χρυσόσκονη
Χαρτί με το μοτίβο του κύκλου των δέκα δυνατών χρωμάτων
Χαρτί ακόμα πορώδες μελιχρό για τρυφερές επιστολές ερωτευμένων
Χαρτί μ’ ερυθρωπήν απόχρωση για σπαραγμένες λέξεις χωρισμού
Χαρτί ατσαλάκωτο σκληρό για έκφραση βαθέος πένθους
Χαρτί που να ωθεί την ποίηση να βρει τα ταραγμένα ύψη
Και άλλα τέτοια εξαίσια είδη που έδωσε η θεϊκή έμπνευσή της
Και που η μνήμη μας τα έχασε στο διάβα της
Ώστε να τα μαθαίνουμε τώρα εμείς
Και να τρομάζουμε στην ξαφνικήν εμβόλιμην ιδέα
Πως όταν συνοδοιπορούν ομόλογα δυο τέχνες
Αλίμονο στη μία αν δεν μπορεί
Στο ίδιο ύψος με την άλλη να σταθεί
Όπως η ποίηση όταν γλιστράει κι αναδίνεται
Στου απαλού χαρτιού το ευγενές υπόστρωμα
Και τον λεπτό αμιλλάται τον καμβά με φτερωμένο λόγο
