Οδός Ιπποκράτους, 23 Οκτωβρίου 2019

Φω­το­γρα­φί­ζο­ντας λοι­πόν, προ­σπά­θη­σα να συλ­λά­βω «το ύφος μιας μέ­ρας» (όπως θα έγρα­φε ο Σε­φέ­ρης), αλ­λά κι ενός δρό­μου. Από τις 150 πε­ρί­που φω­το­γρα­φί­ες που τρά­βη­ξα τό­τε, έχω εδώ 20 +1, που νο­μί­ζω ότι απο­τυ­πώ­νουν το ζη­τού­με­νο ύφος και υπο­τυ­πώ­νουν πο­λύ πε­ρισ­σό­τε­ρα. Έτσι, δη­μό­σια έρ­γα, μα­γα­ζιά, γκρα­φί­τιζ, αρ­χι­τε­κτο­νι­κά στοι­χεία, άν­θρω­ποι σε κί­νη­ση, πάρ­κινγκ, αφί­σες, τα­μπέ­λες κλπ, συν­θέ­τουν ένα «μω­σαϊ­κό» που πο­τέ πια δε θα εί­ναι ακρι­βώς το ίδιο.
Για­τί ναι, τα κτή­ρια θα δια­τη­ρη­θούν κά­πως πε­ρισ­σό­τε­ρο μα οι άν­θρω­ποι θα κι­νη­θούν, τα εμπο­ρεύ­μα­τα θα εκτε­θούν αλ­λιώς, τα γκρα­φί­τιζ θ΄ αντι­κα­τα­στα­θούν, και­νούρ­για μα­γα­ζιά θα πά­ρουν τη θέ­ση των πα­λιών, οι τα­μπέ­λες θα κα­τέ­βουν, τα μη­χα­νά­κια θα παρ­κά­ρουν αλ­λού, τα έρ­γα θα τε­λειώ­σουν. Μά­λι­στα αρ­κε­τά απ΄ αυ­τά έχου­νε ήδη συ­ντε­λε­στεί, αφού τώ­ρα έχου­με άνοι­ξη του ΄20. Αλ­λά τού­το το εφή­με­ρο φω­το­περ­πά­τη­μα θα μεί­νει, ίσως, να θυ­μί­ζει μια ελά­χι­στη «φέ­τα χρό­νου» στη ζω­ής αυ­τής της πό­λης.

Η σει­ρά των φω­το­γρα­φιών πα­ρα­κο­λου­θεί το κα­τη­φό­ρι­σμά μου.