Τι είπε ο Γερμανός για την ελληνική λογοτεχνία

«Λες και έχουν να αγοράσουν ρούχα πάνω από μία δεκαετία και τους αρέσουν πολύ τα φορτωμένα», είχε απαντήσει, όταν ρωτήθηκε πώς «γράφουν» οι Ελληνίδες. (Εκείνη την εποχή δεν ήταν γνωστό ότι άντρες, γυναίκες, παιδιά, όλοι στην Ελλάδα γράφουν, με τον ίδιο τρόπο.) Και «γιατί βάφουν όλες τα μαλλιά τους ξανθά; Αφού έχουν υπέροχα σκούρα μαλλιά, γιατί δεν συμβιβάζονται με αυτά και θέλουν να γίνουν ξανθές;»
Αυτά είχε πει το 1996, όταν βρέθηκε στην Κέρκυρα για μια φωτογράφιση στο Αχίλλειον. Γνώριζε από παιδί τον Τρωικό πόλεμο. «Το πρώτο βιβλίο που διάβασα ήταν του Ομήρου», είχε εκμυστηρευθεί, με αφορμή την έκδοση μιας κολεξιόν κριτικών δοκιμίων αφιερωμένων στην Ελλάδα ως τόπου προέλευσης της ομορφιάς, με τίτλο «Η σύγχρονη αρχαιότητα» (“La modernité de l'antiquité”), ο Γερμανός κριτικός Καρλ Λάγκερφελντ, που πέθανε στο Αμερικανικό Νοσοκομείο των Παρισίων στα μέσα Φεβρουαρίου. Γνώριζε τέσσερις γλώσσες.
Καλλιτεχνικός διευθυντής για 36 χρόνια στον εκδοτικό οίκο της μαντάμ Σανέλ, που είχε κατηγορηθεί για σχέση με Γερμανό αξιωματικό στην κατοχή, είχε μετακομίσει το 1952 με τη μητέρα του στο Παρίσι, χωρίς να αναγκαστεί να αποχωρήσει από τη γαλλική πρωτεύουσα που κατέκτησε, αντιθέτως από άλλους συμπατριώτες του. Όπως και άλλοι κριτικοί της διαχρονίας, δεν αποκάλυπτε την ηλικία του, αλλά πιστεύεται ότι είχε γεννηθεί στις 10 Σεπτεμβρίου 1933 στο Αμβούργο.
Αντιμετώπιζε κάθε βιβλίο του ως το τελευταίο. «Ξεπέρασε πάλι τον εαυτό του», έγραφε ο γαλλικός τύπος. Αντιμετώπιζε κάθε δημιουργία σφαιρικά, λες και υποτασσόταν σε μια κεντρική έννοια, ένα κόνσεπτ, όπως λέγεται στα ελληνικά. Χαρακτηριστικό ήταν και το επώνυμό του: τμήμα ή πεδίο (Feld) μιας αποθήκης (Lager), ιδεών προφανώς.
Υπήρξε πραγματικός. Δεν με ενδιαφέρει η πραγματικότητα, έλεγε. Η δική μου Ελλάδα είναι μια ιδέα. Τότε υπήρχε μια ελευθερία. Τα κριτήρια ισχύουν. Ποτέ δεν υπήρξαν πιο όμορφες παραστάσεις γυναικών. Ή πιο όμορφες επιτάφιες στήλες. Χωρίς αρχαιότητα δεν θα υπήρχε αναγέννηση. Αυτή είναι η νεότητα, δυνατή και απρόβλεπτη, όπως οι ανελέητοι θεοί. Δεν έχει σχέση με αφηγήσεις, λέξεις, ρούχα η κομψότητα, που είναι τρόπος ζωής, ζήτημα προσωπικότητας και φέρεσθαι.