Ένας κρίκος στην αλυσίδα της μνήμης

α) Θέ­λε­τε να αξιο­ποι­η­θούν οι Μύ­λοι Αλ­λα­τί­νη και πώς;

Οι Μύ­λοι Αλ­λα­τί­νη δεν εί­ναι μό­νο ένα βιο­μη­χα­νι­κό μνη­μείο αλ­λά ένας κρί­κος στην αλυ­σί­δα της μνή­μης για την Θεσ­σα­λο­νί­κη. Ένας κρί­κος που συν­δέ­ει την πό­λη με το πα­ρελ­θόν της και πι­θα­νώς δει­κνύ­ει κά­ποια υπο­ψία για το μέλ­λον της. Απο­τε­λεί το απο­τύ­πω­μα του κο­σμο­πο­λι­τι­σμού, της οι­κο­νο­μι­κής αυ­το­πε­ποί­θη­σης και της κοι­νω­νι­κής πο­λυ­τρο­πι­κό­τη­τάς της. Τα στοι­χεία αυ­τά γί­νο­νται ολο­έ­να και πιο ση­μα­ντι­κά κα­θώς η κα­τα­βύ­θι­ση στα υπό­γεια της ιστο­ρί­ας όχι μό­νο δεν έχει κα­τα­στεί ανά­γνω­σμα μου­σεια­κού εν­δια­φέ­ρο­ντος, αλ­λά και απο­τε­λεί σή­με­ρα μια ανοι­χτή πρό­κλη­ση για τον χα­ρα­κτή­ρα της πό­λης και των κα­τοί­κων της, τον χα­ρα­κτή­ρα του μέλ­λο­ντός της. Οι Μύ­λοι Αλ­λα­τί­νη εί­ναι ση­μα­ντι­κό να ανα­δει­χθούν ως ζω­ντα­νός χώ­ρος κοι­νω­νι­κών και πο­λι­τι­στι­κών διερ­γα­σιών και ζυ­μώ­σε­ων, ως ένα πε­δίο όπου το πα­ρελ­θόν και το πα­ρόν, η μνή­μη και η δρά­ση μπο­ρούν να προσ­διο­ρί­σουν τον πο­λι­τι­σμό ως πρά­ξη. Ο χώ­ρος λοι­πόν μπο­ρεί να φι­λο­ξε­νή­σει βι­βλιο­θή­κη, κέ­ντρα ιστο­ρί­ας και πο­λι­τι­στι­κών εκ­δη­λώ­σε­ων, ση­μεία συ­νά­ντη­σης των κα­τοί­κων και να απο­τε­λέ­σει μια ανοι­χτή και συμ­με­το­χι­κή πρό­κλη­ση στον δη­μό­σιο χώ­ρο με ιδιαί­τε­ρη πρό­νοια για τους νέ­ους συ­μπο­λί­τες μας. Ένας μα­κρο­χρό­νιος στρα­τη­γι­κός σχε­δια­σμός για τον πο­λι­τι­σμό, την ιστο­ρία και την ταυ­τό­τη­τα της πό­λης δύ­να­ται να ανα­δεί­ξει τα επι­μέ­ρους στοι­χεία του χώ­ρου στη συ­νά­ντη­σή τους με τον ευ­ρύ­τε­ρο ορί­ζο­ντα της πό­λης.

β) Νο­μί­ζε­τε πώς η Θεσ­σα­λο­νί­κη χρειά­ζε­ται μια με­γά­λη δη­μο­τι­κή βι­βλιο­θή­κη;

Η ύπαρ­ξη μιας με­γά­λης δη­μο­τι­κής βι­βλιο­θή­κης χα­ρα­κτη­ρί­ζει κά­θε με­γά­λη πό­λη στον σύγ­χρο­νο κό­σμο και προσ­διο­ρί­ζει το στίγ­μα του αστι­κού της χώ­ρου. Το γε­γο­νός ότι οι Μύ­λοι μπο­ρούν ακό­μη να αξιο­ποι­η­θούν προς αυ­τήν την κα­τεύ­θυν­ση δί­νει τη δυ­να­τό­τη­τα ενός αστι­κού επα­να­σχε­δια­σμού. Σε αυ­τήν την προ­ο­πτι­κή η βι­βλιο­θή­κη μπο­ρεί να απο­τε­λέ­σει μια νέα δη­μό­σια πλα­τεία έκ­φρα­σης, συ­νά­ντη­σης και πο­λι­τι­στι­κής ανά­πτυ­ξης αντί μιας κλα­σι­κί­ζου­σας «γκα­λε­ρί» βι­βλί­ων που απευ­θύ­νε­ται μό­νο προς ει­δι­κούς τής ανά­γνω­σης. Στην πα­ρού­σα φά­ση η πό­λη δεν χρειά­ζε­ται άλ­λη μια αφορ­μή θλί­ψης για όσα δεν έγι­ναν, αλ­λά τολ­μη­ρά άλ­μα­τα προς το μέλ­λον. Η ευ­ρεία δια­βού­λευ­ση, η σύν­θε­ση ενός στρα­τη­γι­κού σχε­δια­σμού, η ορ­γα­νι­κή δια­σύν­δε­ση των Μύ­λων με τα άλ­λα με­ρί­σμα­τα της πό­λης, η δη­μιουρ­γι­κή τολ­μη­ρό­τη­τα και η ενερ­γής ανά­δει­ξης των ίδιων των Θεσ­σα­λο­νι­κέ­ων μπο­ρούν να δια­νοί­ξουν νέ­ες προ­ο­πτι­κές ανά­πτυ­ξης και έκ­φρα­σης στην πό­λη.

γ) Πι­στεύ­ε­τε ότι μια τέ­τοια βι­βλιο­θή­κη θα μπο­ρού­σε να δη­μιουρ­γη­θεί στους ανα­στη­λω­μέ­νους Μύ­λους Αλ­λα­τί­νη;

Οι Μύ­λοι θα μπο­ρού­σαν να φι­λο­ξε­νή­σουν μια βι­βλιο­θή­κη και άλ­λους χώ­ρους και κέ­ντρα πο­λι­τι­σμού, εφό­σον βέ­βαια αντι­με­τω­πι­στούν τα στα­τι­κά και μη­χα­νι­κά προ­βλή­μα­τα που η σκό­νη του χρό­νου έχει σω­ρεύ­σει στη δο­μή των οι­κο­δο­μη­μά­των. Βι­βλιο­θή­κη, κέ­ντρο ιστο­ρί­ας, μνη­μείο αρ­χι­τε­κτο­νι­κής και μο­ντέρ­νας τε­χνο­λο­γί­ας, ση­μείο ανα­φο­ράς της κο­σμο­πο­λί­τι­κης και πο­λυ­κοι­νο­τι­κής ρα­χο­κο­κα­λιάς της πό­λης, χώ­ρος εκ­δη­λώ­σε­ων, συ­να­ντή­σε­ων και επι­σκέ­ψε­ων. Εάν η σύν­θε­ση όλων αυ­τών απο­τε­λέ­σει μια θελ­κτι­κή πρό­τα­ση για τους νέ­ους της, οι νέ­οι θα ζω­γρα­φί­σουν τα νιά­τα τους στο πρό­σω­πο της πό­λης.

δ) Έχε­τε μια άλ­λη πρό­τα­ση για το πα­ρόν και το μέλ­λον των Μύ­λων Αλ­λα­τί­νη;

Θα μπο­ρού­σε να συ­ζη­τή­σει κα­νείς πολ­λές προ­τά­σεις υπό τον όρο ότι αυ­τές προ­ϋ­πο­θέ­τουν την ενερ­γή με­το­χή των αν­θρώ­πων της πό­λης στη δια­μόρ­φω­ση του μέλ­λο­ντός τους. Η ευ­χή εί­ναι να κα­τα­στούν οι Μύ­λοι ένας χώ­ρος των Θεσ­σα­λο­νι­κέ­ων και όχι για τους Θεσ­σα­λο­νι­κείς. Σε κά­θε πε­ρί­πτω­ση, εάν εί­ναι να «υλο­ποι­ή­σου­με» κά­ποιο ευ­φά­ντα­στο σχέ­διο για την πό­λη ερή­μην των πο­λι­τών της, εί­ναι προ­τι­μό­τε­ρο να διορ­γα­νω­θεί μια με­γα­λειώ­δης, πα­νη­γυ­ρι­κή, απο­κα­λυ­πτι­κή εορ­τή σκύ­λευ­σης, κα­τά την οποία οι Θεσ­σα­λο­νι­κείς θα μπο­ρούν, αφού κα­τα­φά­γουν συμ­βο­λι­κά και κυ­ριο­λε­κτι­κά την ταυ­τό­τη­τα της πό­λης, να πα­ρα­δώ­σουν τα ερεί­πια των Μύ­λων προς ανα­πτυ­ξια­κή εκ­με­τάλ­λευ­ση (ού­τως ή άλ­λως εντός δύ­να­νται να ευ­ρε­θούν μο­να­δι­καί ευ­και­ρί­αι και πά­σης φύ­σε­ως υλι­κά).