Δε φοβάμαι τα φαντάσματα,
ούτε τη φωνή τους
Διανθίζουν σιωπές
Δωρίζουν ίχνη παρουσίας
Δε φοβάμαι τα φαντάσματα
Σπονδή σε αυτό που —κάποτε— ήταν
Αναστηλώνουν το νεκρό
Τα ερείπια μιας γέννας
Δε φοβάμαι τα φαντάσματα
Τις λέξεις, τα ρήματα που ντύνουν το γυμνό
Τα επίθετα που σκεπάζουν το πτώμα
Τη σπίλωση
Δε φοβάμαι τα φαντάσματα
Την επινοημένη, χάριν της ποίησης, ύπαρξή τους
Αυτή φοβάμαι
