Ο πρώτος νόμος του σκοταδιού
Η νύχτα
δεμένη απ' το ηλιοβασίλεμα
δείχνει
πως κουβαλά η επιτυχία το πτώμα της
Ξεθάβει όλους τους σκελετούς
από δολοφονημένες ηλιαχτίδες
Δεν ντρέπεται για αυτό
που είναι,
ούτε για αυτό που έγινε
Όταν την παίρνει η κατηφόρα
του ξημερώματος
πονούν τα γόνατα της,
τώρα που γράφω
μυρίζει βολταρέν.
Ο πρώτος νόμος της
περιγράφει πως
αν βρει ανυπεράσπιστη ελπίδα,
την καίει
έτσι ρυθμίζει τα εγκαύματα
Η νύχτα λέω
μισοκαμένη
η μέσα μας
Ο χάρτινος κανίβαλος
Σε τούτο το χαρτί
κρύβονται μώλωπες
και άλλοι
γραμματικοί τραυματισμοί
λόγου και μνήμης
Τούτο το χαρτί είναι συρτάρι
αδιόρατων διηγήσεων
χαράδρα ενοχών
και λιβάδι παραπτωμάτων.
Τρέμουν βουνοκορυφές
απ το βάρος των αιώνιων
παγετώνων ―μυστικών―
Αυτό δεν είναι μια σκισμένη σελίδα
κάποιας ύπαρξης
Είναι ό,τι απέμεινε από συντρίμμια
πεσμένου αεροπλάνου
Πολλά πτώματα στο χιόνι
λόγια που θα αλληλοσπαραχτούν
και ο γράφων, επιζώντας
κι ίσως μετά τις σάρκες
αρχίζει να τρώει και αυτά
τα γράμματα
Τελικά
Πόσες ζωές χαθήκαν
για να ζήσουμε
μέσα στις λέξεις ;
