Μόνο τη νύχτα είναι επικίνδυνος. Aγαπητοί συνεπιβάτες, προσοχή: Aν προσπαθήσει να σας κλέψει ένα όνειρο κάντε τον πεθαμένο.
Η ποίηση θα ήταν μια παρωχημένη μηχανή της βιομηχανικής εποχής θα βρισκόμασταν σε παλιά εγκαταλειμμένα εργοστάσια ποιημάτων
Τα πιο όμορφα άνθη γεννιούνται σε έναν μυστικό κήπο, τα χρώματα τους το μόνο στοιχείο που διαταράσσει το τέλειο λευκό της.
Ακίνητα όλα τα ψιλά χορτάρια κι οι κορφές όλες ξαφνικά τα κινεί ο άνεμος όταν αποφασίσει να φύγει σ’ άλλα μέρη
Ίσως πουθενά κανείς δεν συναντά το κενό που τόσο επιθυμεί η μοναξιά του· ούτε στο χώμα ούτε στα βράχια ούτε στο κρανίο του.
Στο απέναντι μπαλκόνι απλώνει τη μπουγάδα σαν να κρεμάει πουλιά στα σύρματα, πουλιά βαριά απ’ το νερό στις φτερούγες τους
Τελικά τα χαλάσαμε· / τώρα σ’ αγαπώ στο όριο του μίσους / γι’ αυτά που χαλάσαμε: / τον έρωτα, το ποίημα, την επανάσταση
Αν ήσουν αίνιγμα θα 'ταν καλύτερα δεν θα 'βρισκα τη λύση του ίσως από ανημποριά αλλ΄ ίσως κι εσκεμμένα.
Γεννιέσαι χειμώνα, το τέταρτο παιδί της οικογένειας. Η μαμή λέει πως δεν έχει ξανακόψει τόσο γερό λώρο, «σημάδι καλής τύχης»
Κοίταξε πάλι το ρολόι στις 3:24. Ανοιγόκλεισε τα μάτια της, γύρισε ανάσκελα και προσπάθησε να αφεθεί στην ταβανοθεραπεία
Είκοσι οκτώ χιλιάδες στίχοι κι ούτε μια λέξη για τον εαυτό σου.
Το φόρεμα την τραβάει για να προχωρήσει. Βλέπει το ρολόι της. Σε πέντε λεπτά πρέπει να είναι εκεί
