Ο Φρανς Γιόζεφ μπορούσε να απαγορεύει κάθε έρευνα για το διπλό φονικό, μα δεν μπορούσε να απαγορέψει τις ματιές των υπηκόων
Να έχω το ψωμί του ποιητή βαθιά κρυμμένο στο στόμα μου
Τα χάρτινα καράβια δεν υπάκουαν εύκολα στα κελεύσματα των δόκιμων.
Ένα κατασκεύασμα από γρανάζια, σπείρες κι έναν κρύσταλλο που πάλλεται με ένα παράξενο, εσωτερικό φως
Βαθιά στον ύπνο της βλέπει συχνά το ίδιο: να τη φωνάζουν θάλασσα στη γλώσσα των τσιγγάνων
Κι όσο περνούσε η ώρα, πίστευε πως απέφευγαν να τον κοιτάξουν γιατί τα πρόδωσε και γι’ αυτό τώρα εκείνα τον περιφρονούσαν
Πέρασε το απόγευμά της τρώγοντας ένα κιλό παγωτό το οποίο έμπαινε και έβγαινε βαθμιαία από το στομάχι της
Το άπειρο και αχρησιμοποίητο έως τώρα ένστικτό της την είχε οδηγήσει σε απανωτά ολισθήματα
Η μνήμη τυραννική στριγγλίζει σαν τρένο που έρχεται μετωπικά κατεπάνω μου
Ακουμπώντας τα φθαρμένα αντικείμενα του, τα κέρματα που είχε αφήσει μέσα σ' εκείνο το τσαντάκι, κολυμπούσα μαζί του στο παρελθόν
Μερικές φορές δεν έχει σημασία αν καταλαβαίνει τι διαβάζει...
Αυτή τη φορά το θέαμα προοριζόταν αποκλειστικά για τα μάτια τους
