Μονάχα οι θεοί ποντάρουν στην ύπαρξή μας. Πώς μας κοιτάζουν έτσι έξω απ’ τη λάσπη
Το κύμα του ολέθρου εισέδυσε ως τα βαθύτερα στρώματα και η καύση υπήρξε οξεία
Αρνείσαι ν’ ανεβάσεις τις στροφές / μεγάλη πιθανότητα να νιώθεις τρέμουλο και φόβο
Λουλούδια άσπρα δυνατά / στο φως της μέρας
Μονάχα το μπλε / δεν βλέπουν οι πεθαμένοι…
Λευκό φως σαν γάλα ρέει ανάμεσά μας. Διαρρήκτες, που ήσυχα την νύχτα σε μια άλλη ζωή εισχωρούν
δεν μας κυβερνά αυτό που ξέρουμε / αλλά πρωτίστως ό,τι αγνοούμε
Τη βρήκες εκεί, στην άκρη του δωματίου, / με το ξύλο της φαγωμένο από χέρια που ξέχασαν να επιστρέψουν
τρεις νύχτες όρθια μες στο νερό / να σε φωνάζω ζωντανή / χαμένη ήδη
Από τις νύχτες μου ―αν είχα να διαλέξω―προτιμώ τις άναυδες
Με αφορμή το τραγούδι « I love you till the end of the world» του Nick Cave
Ήμουν μια ιδιαίτερη περίπτωση. Ζούσα μυρίζοντας. Όλες οι εφημερίδες έγραφαν για τις υπερφυσικές ικανότητές μου στην όσφρηση...
