Ανυπεράσπιστη εποχή
Δεν μπορώ πια να στηριχτώ
Σε λουλούδια
Που έχουν όλα βρεθεί ανεξήγητα
Κάτω απ' τα πόδια μου
Λάσπη παντού
Άντε να καθαρίσεις τώρα τόσες υποκρισίες
Με ένα μονάχα φτυάρι
Μοιάζει υγρός τάφος η γη
Με χιλιάδες σταυρούς
Και πολύχρωμα ποιήματα
Να περικυκλώνουν το φως
Τα κυπαρίσσια τρύπησαν το ταβάνι
Εδώ και καιρό
Και το καζανάκι στάζει
Η εκθαμβωτική μυωπία της σελήνης
Επιπλέει σ' ένα παλιό σπίτι
Γεμάτο αρχαία σφάλματα
Και κατσαρίδες
Συν τοις άλλοις
Εσύ συνεχίζεις να λείπεις
Ακόμα και την ύστατη στιγμή
Μήπως βοηθούσες λιγάκι
Σ' όλη αυτή την ακαταστασία
Των λέξεων
Κι εγώ
Συνεχίζω να χάνω την ευκαιρία
Για ένα οριστικό αντίο
Στο κατώφλι
Αυτής της ανυπεράσπιστης
Από νόημα
Εποχής
