Περπατάω στη γέφυρα
σκοπός στα σύνορα.
Δύο με τέσσερις, η παγωνιά θερίζει άκρα.
Δεν έχει τρένο τέτοιες ώρες.
Γκρίζο σαν τη γενειάδα το φαράγγι
χάσκει στο πέρασμα του ανέμου.
Φιδίσιος δρόμος το πηγούνι μου.
Τυφλό φεγγάρι σαρώνει την περιοχή
Ξημέρωμα αποκαλύπτει,
όπως τραβάει ένα παιδί το κορδονάκι
κι ανοίγει πρόθυμα η μαριονέτα
το στόμα, τα χέρια και τα ποδιά
Η κούκλα μου δεν χαίρεται.
Παιχνίδι ξύλινο λογίζεται η θλίψη.
Χρώμα δεν έχουν τα μολύβια μου
το πρόσωπό της για να βάψω
Περπατάω στη γέφυρα
Στεγνοί προφήτες μάστορες σκάλισαν τη σιωπή.
Τη βόλεψαν στα μαύρα χαρτόκουτα.
Ρίξανε ανάμεσα ψιχία φελιζόλ
να μην επαναπαύεται η απολυτότητα
να ᾽χει να περιμένει
όπως η γέφυρα το τρένο
όπως ο στρατιώτης την αλλαγή της βάρδιας
όπως οι υπέρυθρες τον ήλιο
όπως το τρέμουλο την ηρεμία
Μικρή ζωή και δρασκελίζω
όλες τις γέφυρες του κόσμου
Μικρή ζωή και περιμένω
να φτάσει ο ήχος
