Πόλη
Πόλη σε βλέπω από τη θάλασσα
Σ’ έφτιαξα όμορφη και δικιά μου
Δεκέμβριος 97 φορές του αιώνα
Μεταλλικοί ήχοι βι βι βια αν
Ευχές ολόσωμες χυτές
κρύβουν το πρόσωπο σε ομίχλη
με αχτίνα ασήμαντη στο μάτι
Χάνεσαι στις παλίρροιες
Ασυνάρτητη θύελλα αισθημάτων
Δυσεύρετη αρετή του νόστου
Στερημένη ακύρωση στοιχημάτων
Το κύμα πόλη μου το κύμα
Ναυάγιο και χυτήριο
Συρραφή ρωγμών σε αχνό ροζ
Σκιαγραφία ανδρόγυνου
Σιωπή σε αχνισμένη τοιχογραφία αστικού δωματίου
Θέρμη 31.8.2022
Η σκάλα
Ανέβηκα τη σκάλα του εργάτη
Σταγόνα γάλα η θύμηση
Παράθυρο ανοιχτό οι σκουριασμένοι ανεμοδείχτες του κενού
Κατάρτια οι στέγες της θάλασσας
Οι καθιστές μορφές συνάθροισαν τα χρόνια στον πίνακα της αμμουδιάς
Τα ρολόγια ξεκρέμαστα στεγνά
Ρουφούν τη σιωπή τα φύλλα στην ύστερη αιώρηση
Μάκραινε πίσω μου η άρια της υψιφώνου
Βροχή τα παλιά slides σαν χθεσινά επεισόδια
Με θωρούν το γεωμετρικό χτένισμα το στραβοφορεμένο φανελάκι τα ατρύπητα μάτια
Αδιόρατα ίχνη συναντήσεων
Το πλοίο διαπερνάει τα πολυώροφα σπίτια αφήνοντας εκτός πλώρη και πρύμνη
Το παιδί με την μπάλα και επιδέξια ζιγκ ζαγκ ανάμεσα στο πλήθος
προλαβαίνει τους θορύβους του χάους στο θάμπος του βασιλέματος
Ο ήλιος κάρφωσε τους λουόμενους στα καθίσματα
η ζωγραφιά το θυμίζει
Αθήνα 23.12.2022
Παλίμψηστο πυρός
[…] καἱ χάσῃς σου τὸν Πρόδρομον, τὸν κάλλιστον εὐχέτην. (Πρόδρ. Ι 274)
Πυρ και ύδωρ
Ποίημα και απουσία
Λέξεις με δύο α
Της στέρησης της αύξησης
Κενό
Παλίμψηστο γραφών
Πυρ απροσπέλαστο σε βυθό πραγμάτων
Ωσότου φάνηκε Απρόσωπος
φαντασία που χαϊδεύει περαστικά τα σώματα
ο μαΐστρος
σε απομεινάρια σκηνικού
με γλώσσα των εικόνων
Και το ύδωρ;
Φοινικόδεντρα σε χώματα με κακές συνήθειες
Επιθυμίες άκακων ιππόκαμπων στην παλάμη
Μη σβήνετε τη χαμηλόφωνη αρχική εγγραφή
Αποσταλάζει απόσταμα και αποσπόρι
Ευχή της μάνας
Κέρκυρα 26.10.2020
Ευτοπία
Ασταθή τοπία
στα μάτια μας αθάνατα
πανάκριβα των παλαιοτέρων των ημερών
μας απορροφούν στη γη
προσφέροντας την αλφαβήτα των μορίων
Συνειρμοί και αντιθέσεις
υποθέσεις και οιωνοσκοπίες
χωρούν ήττες και φόνους
Ασταθή τοπία
σαν δηλητήρια και αγουρίδες
ήταν σπόροι της ακινησίας
Έρχομαι από τη θάλασσα στη στεριά σου
τα σώματα μας τοπία ασταθή
ταυτίζονται με εκείνα τα βουνά
που κάθε μέρα αλλάζουν και από κάτι
κι όμως από μακριά
για αιώνες φαίνονται ίδια
2015
Ἐρκος
Να φιλήσω τα δόντια της
άσπρα τετραδίου ανοιχτού στη σελίδα 20
Αμφιβολία στην αμφιβολία για την απερίφραστη έλξη
σαν δίλημμα που ξεκόλλησε από τοίχους
που φορούσαν 23 χρόνια το ίδιο χρώμα άσπρο
σαν τα δόντια της τα αρμονικά
σαν το χαμόγελο της γνωριμίας
ίσως μια σκηνή άπαιχτου δράματος χιλιοδιαβασμένου
Να φιλήσω τα δόντια της
το βράδυ που θα σβήσουν οι αναμνήσεις
Το καθαρό άσπρο όλων των χρωμάτων
μόνον άσπρο δεν είναι
αλλά το λέμε έτσι
Αθήνα 8/7/2017
Πέτρες
Το σούρουπο ταιριάζει στο νησί με τις πέτρες
Μαζεμένες στις γωνίες
λησμόνησαν το βάρος τους
αθροίζονται δίχως προέλευση και προορισμό
σημάδια διαδρομών και στάσεων
αταύτιστα
Πέτρες σωροί
σαν αυγές και βασιλέματα
σε μοβ ορίζοντες
στους σκληρούς κρουνούς του χρόνου
Διάπλους Κέρκυρα-Ηγουμενίτσα 27/7/2020
