Α, ρε νεότητα, στη νικοτίνη σου ορκίζομαι, εξαιτίας σου θα μετακόμιζα στη θάλασσα κι όλες τις ουλές σου θα τις ξήλωνα μονάχος. Ορκίζομαι, σημαίνει βουίζω σαν ποίημα δρύινο
[Μερακλού η αιωνιότητα, θα σε γυρίσει και σένα στον αγύριστο]
Ώστε οι νεκροί αγγίζουν ― το ανθόσπαρτο καμίνι σου, μνήμη, προσκυνώ.
Μονάχα οι θεοί ποντάρουν στην ύπαρξή μας. Πώς μας κοιτάζουν έτσι έξω απ’ τη λάσπη. Αν ήταν στο χέρι μου, θα ήμουν φωνή αγριόπαπιας, θα βράδιαζα σε καλαμιώνες
[Τόσα Τετέλεσται και κανείς δεν τολμάει να μας πάρει το κεφάλι]
Α ρε νεότης, κοιμού ― επιτέλους.
