Υπό φυσιολογικές συνθήκες, το μισανθρωπικό άβαταρ ονόματι Ωμέγα Infensus* (σχεδόν 500 εκατ. ακόλουθοι) θα ήτανε ακόμα ο Ευγένιος длфа (Άλφα). Ένας όχι-ορφανός-κι-ανέστιος δεκαετής γόνος Ουκρανών χωρικών, με μηδενικές προοπτικές νιχιλιστικού influencing.
Καθότι —υ π ό φ υ σ ι ο λ ο γ ι κ έ ς σ υ ν θ ή κ ε ς— δεν θα είχε μεσολαβήσει το ανεπούλωτο τραύμα μιας τόσο κακορίζικης εμβοής πεζού πτηνού:
Οι εκρήξεις ξεκίνησαν πριν την αυγή. Βροντεροί κρότοι έσειαν τον τόπο, ενόσω ο Ευγένιος έβλεπε το σπίτι τους να γκρεμίζεται και τους γονείς του σκοτωμένους. Βγαίνοντας απ’ τα συντρίμμια, έξω χάραζε. Μονάχα η λαλιά των πετεινών, αρχέγονου συμβόλου του κόσμου εν χρόνω, τρυπούσε την ανατριχιαστική σιωπή.**
Υπογραμμίζοντας μια στιγμή που κόσμος και χρόνος έχαναν κάθε νόημα.
#cock_harvest_challenge, hashtag παιγνιώδους εκδίκησης.
Η ιικότητα (virality) του κηρυχθέντος challenge/πετεινομαζώματος ήταν πέρα από κάθε λογική.
Τα πρώτα βίντεο ανέβηκαν Instagram/TikTok αρχές Άνοιξης του ’22, ενόσω ο πόλεμος μαινόταν. Τη σκηνοθεσία διέκρινε μια πειθαρχημένη ατσαλοσύνη.
Αυτά άρχιζαν πάντα με περιβαλλοντική λήψη μερικών δευτέρων (+θόρυβοι κινητού που το στερεώνουν όπως όπως, με πατημένο rec). Το σκηνικό εναλλασσόταν, από ανάρτηση σε ανάρτηση, μεταξύ τσιμεντένιων τοίχων καταφυγίου και εξωτερικών πλάνων ευρυγώνιας γκρεμίλας.
«Αρπάξτε τους κόκορες! Στον διάολο το Φως - ο Κόσμος - ο Χρόνος! Πρόσω, άνθρωποι, για την ανυπαρξία!» ακούγεται να φωνάζει, με ηλεκτρονικά παραμορφωμένη φωνή.
Ο Ωμέγα Infensus, παρά την ηλικία του, κοιτάζει την κάμερα δίχως ούτε συντρίμμι παιδικότητας.
Η μορφή του είναι γήινη, γωνιώδης και τραχιά.
Και πώς αλλιώς, αφού έχει για πρόσωπο μια πήλινη επιγραφή;
Η επιγραφή λέει: сіно прикрашає мій родовий саван [ΤΟ ΑΧΥΡΟ ΚΟΣΜΕΙ ΤΟ ΠΡΟΓΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΣΑΒΑΝΟ].
Διττή αναφορά στις κίτρινες εκτάσεις της χώρας του και στη γεωργικότητα του τυπικού χαροντικού οργάνου, που την κόψη του από τόσο νωρίς εγνώρισε.
Ως μάγος/villain που είναι, στα χέρια κρατάει το αυτοσχέδιο σκήπτρο-αριθμητήρι του (όλα τα υλικά προέρχονται από βομβαρδισμένες κατοικίες). Έναν πολύχρωμο άβακα στερεωμένο πάνω σε μια ιδιότυπη υδρόγειο στερεωμένη σε μια ξύλινη βέργα σκούπας.
Οι πλαστικές χάντρες του άβακα έχουν καεί με αναπτήρα και μεταπλαστεί στο σχήμα κοκόρων.
Η υδρόγειος αποτελείται από τυπική σφαίρα υδρογείου παιδικών δωματίων, απλά ο άξονάς της είναι προσαρμοσμένος σ’ ένα δρεπάνι.
Ο Ωμέγα Infensus μπορεί να είναι ένας Ουκρανός κακός, όμως δεν θα μεταχειριζόταν ποτέ βία πάνω σε αθώα πλάσματα για να πετύχει τον στόχο του.
Η μέθοδός του για μια τόσο επιτυχημένη —όπως αποδείχτηκε— προσέλκυση και συγκομιδή ήτανε απλώς ένα ευφάνταστο ζωοτροφικό χαρμάνι, ο δικής του εφεύρεσης Ακαταμάχητος Σπόρος.
Κάθε ακόλουθος λάμβανε δωρεάν από ένα σακούλι. Καλείτο να τον σπείρει σε στρατηγικά σημεία (πλησίον πτηνοτροφείου, φάρμας, αγροικίας). Στη συνέχεια ανέβαζε, υπό το προαναφερθέν hashtag, το βίντεο της αρπαγής.
Πήρε κάμποσο καιρό να γίνει λιανό ότι κάθε απόπειρα βελτίωσης των περιφράξεων στα κοτέτσια ήτανε μάταιο έξοδο, καθόσον τα πουλιά μυρίζοντας τον ακαταμάχητο σπόρο έπεφταν σε μανία και αποκτούσαν ανεξήγητη δύναμη.
Υπολογίζεται ότι πριν ξεκινήσει το μαύρο παιχνίδι-πρόκληση ο παγκόσμιος πληθυσμός των κοκόρων ήταν περί τα 25 δισεκατομμύρια.
Σήμερα, ο μοναδικός εναπομείνας Gallus gallus domesticus —έχοντας σωθεί από τις χώρες της λεγόμενης Δύσης, με τη Ρωσία να προσπαθεί κι αυτή πολύ αλλά να μην προλαβαίνει— φυλάσσεται από τον νεκραναστημένο και ελαφρώς μετονομασθέντα ΟΗΕ-ΠΡΩΜΝ (Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών - Πλην Ρωσίας Μέχρι Νεωτέρας) σε συνθήκες υψίστης ασφάλειας, στο νεοϊδρυθέν Ινστιτούτο Διάσωσης Κόσμου, υπό την ευθύνη του Πουλλουλάριου, του διορισθέντος ημεροσκόπου (i.e. του φρουρού της ημέρας -ή μάλλον του υποτυπώδους φωτός/κιρκαδικού ρυθμού που ακόμα σώζεται).
Το ότι η μαζική συγκομιδή των πουλερικών ήτανε μια πράξη μαγείας (οικουμενικής κλίμακας) δεν άργησε να φανεί. Ο αποδεκατισμός των λαλητών του ημερήσιου κύκλου συνέπεσε με δυο παράδοξα, ανησυχητικά φαινόμενα:
— Α Φ Ε Ν Ο Σ —
Παρατηρήθηκαν προοδευτικά αυξανόμενες αρρυθμίες σε όλα τα ρολόγια του κόσμου. Ως και η άμμος στις κλεψύδρες έπεφτε ακανόνιστα. Σημάδια μιας καλπάζουσας λυσιχρονίας.
Η ανθρωπότητα βυθιζόταν σ’ έναν βάλτο αγεωμέτρητου χρόνου.
Στο νεκρό διάστημα μέχρι να βρεθεί κάποιο μέτρο προστασίας, ένα πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού είχε προσβληθεί από τη λυσιχρονική νόσο, πάσχοντας βαρέως από εκτεταμένη βιολογική απορρύθμιση, συνιστάμενη —ανάλογα με τον ασθενή— πότε σε κατάσταση παρατεταμένου ληθάργου/σχεδόν κώματος, πότε σε τρομερή, μέχρι παράνοιας, αϋπνία.
Εν τέλει, ναι μεν ανακαλύφθηκε —ευτυχώς— μια κάποια λύση θωράκισης των ανθρώπων, ωστόσο η λύση αυτή, λόγω της καθόλου πρακτικής φύσης της, δεν μπορεί παρά να είναι πρόσκαιρη:
Ο καθένας μας πρέπει να είναι συνέχεια διασωληνωμένος σ’ έναν κινητό ατομικό μετρονόμο, συγκεκριμένων προδιαγραφών, ο οποίος με τις παρούσες τεχνολογικές δυνατότητες είναι στο μέγεθος μικρού ψυγείου και όχι αμελητέα βαρύς.
— Α Φ Ε Τ Ε Ρ Ο Υ —
(ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ)
Απλώθηκε ανά την οικουμένη μια περίεργη ομίχλη, άγνωστης μετεωρολογικής αιτίας, που όλο πυκνώνει και πυκνώνει κρύβοντας τον Ήλιο.
Ενόσω ο κόσμος οδεύει προς τον χαμό του, η θεά Τύχη εγκαταβιοί στο Ινστιτούτο.
Έχουμε εναποθέσει τις ελπίδες μας στην κατασκευή του Αλεκτορικού Ενισχυτή (κατά βάση ένας θάλαμος-παύλα-πολλαπλασιαστής ισχύος του διαθέσιμου δυναμικού).
Μόνο να προλάβουμε προτού μας ψοφήσει ο κόκορας.
Όμως, αν ο Ουκρανός μάγος Ωμέγα Infensus είναι μια φορά μισάνθρωπος in
abstracto
(έναντι κόσμου και ανθρώπινου είδους εν γένει), τότε είναι πολύ περισσότερες in concreto:
Από κεκτημένη φόρα για κοσμοκράτορας και γενικό σκύλιασμα επειδή δεν πήγαινε πολύ καλά ο πόλεμος, ο Ρώσος Τύραννος Φαλακροξάνθορχις επιθυμούσε όσο τίποτα να προηγηθεί των δυτικών και να είναι αυτός που θα καταφέρει να σώσει, για λογαριασμό της χώρας του, τον τελευταίο κόκορα από τον Ουκρανό μάγο Ωμέγα Infensus και τους πολυάριθμους, πειθήνιους ακολούθους του.
Έχοντας βαρεθεί άλλωστε τα πυρηνικά, είχε προσχεδιάσει βέλτιστους τρόπους αξιοποίησης ενός τέτοιου, υψηλότατης δυναμικής (λόγω μοναδικότητας) νέου οργάνου εκβιασμού της ανθρωπότητας, αν τυχόν έπεφτε στα χέρια του.
Ωστόσο, καθώς προείπαμε, απέτυχε και οι δυτικοί τον πρόλαβαν.
Σε ζωντανή σύνδεση, μονάχος του εντός κατάλληλα φωτισμένης αίθουσας τελετών του Κρεμλίνου, ο Ρώσος Τύραννος και φονιάς αθώων Φαλακροξάνθορχις —ηθικώς ήδη ένα πτώμα— έπαιξε ενώπιον των αυλικών, της χώρας του και του κόσμου, την προαναγγελθείσα πρώτη και τελευταία εκτέλεση της ολόδικής του Συμφωνίας για μετρονόμο και σκιώδη κόκορα, προτού και η σαρξ του φαγωθεί μανιωδώς από τα ίδια του τα χέρια.
