Η Ελένη Βακαλό, υπηρέτησε τις αδελφές τέχνες της ποίησης και της ζωγραφικής με ίση αγάπη. Παντρεύτηκε το ζωγράφο και σκηνογράφο Γιώργο Βακαλό (1902-1991). Ο Βακαλό είναι ίσως ο πρώτος Έλληνας εικαστικός που σχετίστηκε με τον Υπερρεαλισμό στο γίγνεσθαί του, διέπρεψε στο προπολεμικό Παρίσι την κρίσιμη εικοσαετία 1920-1940 συνεργαζόμενος με μεγάλη επιτυχία σαν σκηνογράφος με τους J. Cocteau, J.-L. Barrault, R. Vitrac, κ.ά. Αυτός εικονογράφησε βιβλία της ποίησής της με δικά του σχέδια, όπως τα 12 έξοχα σχέδια-μινιατούρες στην ποιητική συλλογή Το Δάσος (1954), αλλά και σε πολλά άλλα εξώφυλλα ποιητικών της βιβλίων (Θέμα και Παραλλαγές 1945, Του Κόσμου 1978). Εκείνη μετά τον θάνατό του συνέγραψε ένα βιβλίο για το εικαστικό έργο του (1994), Το Θέλγητρο της Γραφής, ενώ άφησε αβίαστα να περάσουν στα ποιήματά της μύθοι και σύμβολα από την εικαστική φύση του Γ. Βακαλό (τοπία βυθού, δέντρα, κήποι, πουλιά, φεγγάρι, κ.λπ.).
Εδώ παρουσιάζεται ακροθιγώς η συνεργασία της Ελένης με τον Γιώργο Βακαλό στην έκθεση έργων του στην Γκαλερί Ώρα, το 1971. Η Ελένη γράφει ένα ή δυο στίχους ως τίτλους για κάθε πίνακα του Γιώργου. Ο Γιώργος Βακαλό τους εγγράφει κατόπιν πάνω σε κάθε πίνακα με αχνά γράμματα. Ο τρίγλωσσος κατάλογος (96 σελίδων) περιλαμβάνει τους 28 πίνακες του Γιώργου Βακαλό με τους αντίστοιχους τίτλους -στην αριστερή κάθε φορά σελίδα. Το βιβλίο έχει λευκό εξώφυλλο με το όνομα G. VAKALΟ, ενώ στις πρώτες σελίδες αναφέρεται και ο υπότιτλος «Μια μέρα με ψάρια, με ζώα και πουλιά». Όσον αφορά τη συμβολή της Ελένης Βακαλό στους πίνακες του Γιώργου Βακαλό στην έκθεση αυτή, αναφέρεται πως
