Ο χάρτης των συναισθημάτων μου & άλλα τινά

Ο χάρ­της των συ­ναι­σθη­μά­των μου…

Απ’ τα ση­μά­δια που άφη­σες στα χρό­νια μου
έφτια­ξα το χάρ­τη της αγά­πης :
Τα βου­νά της ανα­μο­νής, τό­νι­σα με κα­φε­τί χρώ­μα.
Τα δά­ση της ελ­πί­δας, με το πρά­σι­νο του φύλ­λου.
Την πε­διά­δα της αγκα­λιάς, με το κί­τρι­νο της γύ­ρης
και τις λί­μνες του φι­λιού, με το γα­λά­ζιο του ου­ρα­νού.
Για τους λό­φους του στή­θους σου
και τις δρο­σε­ρές πη­γές των χει­λιών σου,
έβα­λα το χρώ­μα των αι­μά­των μου. Φω­τιά !
Για τα άλ­λα χρώ­μα­τα,
δεν εί­χα και­ρό να σκε­φτώ
Ού­τε αυ­τά για μέ­να.
Τα εί­χα, μέ­σα μου !

Ο χάρτης των συναισθημάτων μου & άλλα τινά


Δια­βα­τή­ριο χω­ρίς όνο­μα

Υπο­γρά­φω σαν με­τα­νά­στης, 
με δά­χτυ­λα που τρέ­μουν απ τη κού­ρα­ση.
Συ­ζώ, με τη ανη­συ­χία πως γεν­νιέ­ται τα όνει­ρο
και τον δια­βή­τη μου,
εμ­βό­λιο να κα­τα­πο­λε­μώ την μο­να­ξιά...

Φέ­τος συ­μπλη­ρώ­νω δί­δυ­μες εξα­ρες
και τις δια­βά­ζω ανά­πο­δα σα’ να ‘τα­νε ενια­ρες…
Αν κά­ποιος θα δει το όνο­μα μου
σε εξώ­φυλ­λο βι­βλί­ου,
πες του πως θα ζή­σω σαν κα­μέ­νο δά­σος…

Θα μεί­νω παι­δι του τό­που μου,
μό­νο στο όνο­μα που κρα­τώ.
Ποι­η­τής, σε στοί­χους με ορ­θο­γρα­φι­κά λά­θη.
Ευαί­σθη­τος, στις άγρα­φες με­τα­φο­ρές
και αγα­πη­σιά­ρης,
στης πλη­γές που κα­ή­καν έρω­τες…



Με­τά τη κα­ρα­ντί­να

…έχω μεί­νει σαν πι­κρό κρα­σί:
ού­τε μού­στος, ού­τε ξύ­δι.
Κου­ρα­σμέ­νος γλά­ρος μοιά­ζω, που,
ού­τε η θά­λασ­σα, ού­τε τα κύ­μα­τα
δεν με προ­κα­λούν…
Φο­βι­σμέ­νος απ’ τον τρό­μο των ει­δή­σε­ων μέ­νω
και τους αν­θρώ­πους τους φω­νά­ζω
με τη μά­σκα που φο­ρούν.
Ξαφ­νιά­ζο­μαι απ’ τις λέ­ξεις που βγαί­νουν απ’ τα υφά­σμα­τα
και ξέ­χα­σα εντε­λώς τα χεί­λη που γε­λούν.
Όλες οι μέ­ρες μου φαί­νο­νται Κυ­ρια­κά­τι­κες κη­δεί­ες,
δί­δυ­μες με το άγ­χος και τη στε­νο­χώ­ρια.
Ξε­χνώ να πά­ρω τα χά­πια της πί­ε­σης το πρωί
και όλη τη νύ­χτα,
βλέ­πω ανα­σκα­φές που σκε­πά­ζουν τα­πει­νές ανά­σες…
Ξυ­πνώ απ᾽ το μνη­μό­συ­νο εφιάλ­τη
μό­νο όταν γυρ­νά απ’ το σχο­λείο ο εγ­γο­νός μου
και μου φω­νά­ζει:

— Παπ­πού, τα πή­γα τέ­λεια στο δια­γώ­νι­σμα
πα­ρ᾽ό­λο που εί­χα τη μά­σκα,
μέ­χρι τα μά­τια.

ΑΛΛΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
 

αυτόν το μήνα οι εκδότες προτείνουν: