Συνέντευξη με αφορμή την έκδοση του καινούργιου του βιβλίου
Και οι νυχτοπεταλούδες μπορούν να σπάσουν σε κομμάτια, εκδ. Άπειρο 2021
Ερ.: Το Επαμεινώνδας Ούτις είναι σίγουρα ψευδώνυμο. Ποιο είναι το αληθινό σας όνομα;
Απ.: Περικλής Ούτις. Το άλλαξα σε Επαμεινώνδας Ούτις για να αποφύγω τις θείες.
Ερ.: Τις θείες είπατε;
Απ.: Ναι προέρχομαι, βλέπετε, από ένα μεγάλο σόι. Μόλις οι θείες μου έμαθαν ότι γράφω άρχισαν να κατακλύζουν μέρα και νύχτα το σπίτι μου, φορώντας τα γνωστά μαύρα ρούχα με τους λεκέδες από ιδρώτα στις μασχάλες, κουβαλώντας μεγάλα βάζα με λουκούμια και γλυκά κουταλιού για να με συγχαρούν. Αποτέλεσμα μία θεαματική άνοδος του σακχάρου μου. Από τότε άρχισα να χρησιμοποιώ ψευδώνυμο και να φορώ μία ψεύτικη πλαστική μύτη και μουστάκια.
Ερ.: Κύριε Ούτις, το τελευταίο σας μυθιστόρημα προκάλεσε αίσθηση στον λογοτεχνικό χώρο. Κάποιοι κριτικοί το θεώρησαν εξαιρετικά καινοτόμο και νεωτερικό και άλλοι χαώδες, αποσπασματικό και συγκεχυμένο. Εσείς τι έχετε να πείτε γι’ αυτό;
Απ.: Θα συμφωνήσω με τους τελευταίους. Είναι χαώδες, αποσπασματικό και συγκεχυμένο αναμφίβολα. Προσωπικά θα πρόσθετα και τη λέξη «ασυνάρτητο». Βλέπετε μου είχε τελειώσει η κόλλα και οι αρμοί είναι χαλαροί.
Ερ.: Ωστόσο κάποιοι κριτικοί σχολίασαν ότι η γραφή σας είναι πολύ πιο μπροστά από την εποχή σας.
Απ.: Αυτό συνέβη μόνο γιατί η εποχή σταμάτησε να δέσει τα κορδόνια της.
Ερ.: Κύριε Ούτις, γιατί γράφετε;
Απ.: Το ίδιο αναρωτιέμαι κάθε φορά που διαβάζω τα γραπτά μου. Ένας πιο σώφρων και περισσότερο αξιοπρεπής από εμένα άνθρωπος θα είχε ίσως σταματήσει από καιρό.
Ερ.: Γράφετε ποιήματα, διηγήματα και μυθιστορήματα. Θεωρείτε τον εαυτό σας περισσότερο ποιητή ή μυθιστοριογράφο.
Απ.: Τίποτε από τα δύο. Μεταφραστής είμαι.
Ερ.: Από ποια γλώσσα μεταφράζετε;
Απ.: Aπό διαφορετικές γλώσσες, για παράδειγμα έχω μεταφράσει το κύκνειο άσμα ενός πιγκουίνου, τον ερωτικό ύμνο ενός φυκιού και τα χρώματα στην ουρά ενός παγωνιού.
Ερ.: Ποιο είναι το πιο σοβαρό πρόβλημα που έχετε αντιμετωπίσει με τη συγγραφή;
Απ.: Πολλές φορές χάνω αντικείμενα. Για παράδειγμα μία μέρα σε έναν κόσμο που δημιούργησα ξέχασα το ρολόι μου. Δεν το ξαναβρήκα ποτέ. Γι’ αυτό αργώ πάντα στα ραντεβού μου. Ή μια άλλη φορά σε ένα ποίημά μου η θάλασσα κατάπιε την καρφίτσα της γιαγιάς μου. Όμως δεν είναι αυτό το πιο τρομακτικό. Το φοβερό με το γράψιμο δεν είναι όταν ο συγγραφέας χάνει κάτι, αλλά όταν βρίσκει κάτι.
Ερ.: Και τότε τι κάνει;
Απ.: Τέσσερεις βόλτες γύρω από το τετράγωνο. Ή γράφει ένα ποίημα.
Ερ.: Άρα τα ποιήματα είναι λυτρωτικά;
Απ.: Αποδεδειγμένα σώζουν ανθρώπινες ζωές. Ή βέβαια τις τερματίζουν. Εξαρτάται από τα ποιήματα.
Ερ.: Τι θα θέλατε να πείτε στους νεώτερους από εσάς πεζογράφους και ποιητές που τώρα ξεκινούν την πορεία τους;
Απ.: Να γυρίσουν πίσω όσο είναι καιρός.
Ερ.: Ετοιμάζετε τώρα κάτι καινούργιο;
Απ.: Ναι, μία ωραία σούπα με τραχανά. Θέλετε να δοκιμάσετε;
