Γένεσις
Είδαν τον ίσκιο της βεβαιότητας
να πορεύεται προς χάσματα αδιόρατα.
Άκουσαν τα σπλάχνα της φαντασίας να δονούνται
βλεννώδες εξάμβλωμα
ανοσιουργηματική επίφαση του πραγματικού.
Ρυπαρή οσμή οξειδωμένου αίματος
από καννιβαλική θυσία
στο βωμό της άδηλης ατέλειας του πάσχειν.
Άγγιξαν τα έλκη του κόσμου,
χάιδεψαν το ζόφο σταυρώνοντας τα χέρια τους.
Και έγεινεν εσπέρα και έγεινε πρωΐ,
ημέρα δευτέρα.
Και νέφος πυκνό πλάκωσε τη Μνήμη
και ο άνθρωπος εισήλθε στον Παράδεισο.
Benedictus
Στα ομιχλώδη βροχερά περίχωρα του τόπου της αυτοεξορίας σου
σε συντύχαιναν για χρόνια – καλοκάγαθο στοιχειό
Ενθύμιο κρατούσες πάντα το σκισμένο πανωφόρι
Όχι ενθύμιο μίσους όπως στόχευαν
Τίς ἐστί κοτήεις ;
Ζωντανή απόδειξη πως κανένα στιλέτο
ούτε όλα τα μουσκέτα του Οίκου της Οράγγης
κι οι οιωνοί του σκότους
μπορούσαν να σε βλάψουν.
Ultimi barbarorum
Τις συναντήσεις σου οργάνωνες
του θετικού θιασώτης
Μύστης του τρίτου είδους γνώσης
Γιατί η ευδαιμονία σου βραβείο ποτέ δεν ήταν
ούτε και θα ‘ναι.
Στους δούλους μόνο το κρύο χώμα αξίζει
πάσχουσες εξαρτήσεις του θανάτου
Μετρούν τις χάντρες της ζωής
Μίζεροι διακονιάρηδες αργυραμοιβοί
Δέσμιοι σε αραχνοΰφαντο μίτο τερατόμορφης Αριάδνης
Τί έκαναν για να αξίζει η μέρα τους;
Τί κάναμε για να αξίζουν οι μέρες μας;
ὀλέκοντο δὲ λαοί δίφρια συρόμενοι
Παράξενα έντομα στις βιβλιοθήκες τους
Δραπετεύοντα λευκά στίγματα από σελίδες πίσσα σκοτάδι
Πόσα πράγματα άραγε υπάρχουν, που ούτε έχουμε φανταστεί;
Μαγικές χειρονομίες και λέξεις απρόφερτες
In Silentio Veritas
Te Deum
Νιώσε την έλλειψη της απουσίας του κόσμου
Απαρχή δημιουργίας
Αντίνομο να σβηστεί η σφραγίδα του Λόγου σου.
Νιώσε την έλλειψη της απουσίας του Ανθρώπου
Τέθηκε πια ο θεμέλιος λίθος
Κι η συμφωνία σαν αίσθηση αφύπνισης
κάποιο απόγευμα του θέρους.
Πρώτα όμως θα θέσεις τη βαρύτητα.
Fiat lux θα πουν
σε μιά γλώσσα προϋπάρχουσα της διανοίας τους.
Κοσμική μοναξιά σε σκοτεινό κουκούλι.
Πότε έγινε η απο-κάλυψη σκοπός σου;
Φασματικά περιγράμματα λύκων στο διάσελο·
Ο παγωμένος αχνός τους
διεκδικεί το μερίδιό του στην ψευδαίσθηση της ύπαρξης.
Έγινα η σκόνη στη σκιά του παραθύρου
κι ήμουν ο άνεμος που με παρέσυρε
Μέχρι να γίνει η σπείρα κύκλος
μέχρι να μην υπάρχει ανάγκη πια για σχήματα.
Πράξε αυτό που επιθυμείς
κι έχασες την επαφή σου με τον Κόσμο
νθρώποις γίνεσθαι ὁκόσα θέλουσιν οὐκ ἄμεινον
Πράξε όσα σου ορίζονται
και βρήκες την Επιθυμία σου
Ζήσε μόνο εδώ
κι είναι σα να ζείς στο Τίποτα
Ζήσε Παντού κι είναι για Πάντα.
Σάπια ηδονή καταμέτρησης νεκρών
Γιατί βιώνουν οι άνθρωποι
αλλά δε βιώνουν εντελώς.
Ξέχνα κάποιον κι είναι σα να μην υπάρχει
Σα να μην έχει ποτέ υπάρξει
Αιώνιος δεσμώτης στη Λήθη του Είναι
Αόρατο φάντασμα προχωράς, αντικείμενο σιωπηλής οντολογίας
Σκέψεις αρχαίες και συναισθήματα οξειδωμένα απ’το χρόνο
Πόσες και πόσες γενιές παρήλθαν;
Πού το σημάδι τους;
Θυμήσου τον Εαυτό σου
Θυμήσου τον Κόσμο θα πεί.
Έχε το μνημεῖον ὀρθῶς.
Είθε να εισχωρήσουν μέσα σου αρχαίες φωνές
Πολυφωνικός παλμός χιλιάδων αναμνήσεων
Είθε να ζήσεις χίλιες ζωές μεμιάς
Αναχωρητής με πύρινο άρμα πριν γίνεις.
Στο δρόμο του Ενός δεν υπάρχει μεταφυσική.
