Δύο ποιήματα

Πού­που­λα

Σε μά­χη εντυ­πώ­σε­ων εντός της αρέ­νας
Κρα­δαί­νει το πλή­θος πλα­κάτ
Με φρα­μπα­λά­δες συν­θη­μά­των πο­λυ­έ­στερ
Στις κερ­κί­δες ξε­φτά­νε κλω­στές
Γαϊ­τα­νά­κι για νά­νους κι ακρο­βά­τες με δί­χτυ
Κα­τα­φθά­νουν κα­τοι­κί­διες τί­γρεις
Ταϊ­σμέ­νες με χόρ­το και φρε­σκό­τα­τες φρά­ου­λες

Η οι­κο­λο­γία στην ηθι­κή των θη­ρί­ων
Συ­νι­στά οι­κο­νο­μία δυ­νά­με­ων
Κι όποιος δια­φω­νεί ας αγ­γί­ξει επι­τέ­λους
Την υφή των φτε­ρών
Στων σαρ­κο­φά­γων το τρί­χω­μα

Στη θερ­μο­πλη­ξία του σθέ­νους
Κα­τα­σπα­ρά­ζουν απλώς, και δι­καί­ως

Το φιο­γκά­κι

Ασφα­λώς θα φο­ρε­θούν πα­σού­μια
Με τα­κού­νι στο πλα­κό­στρω­το
Και φέ­τος
Η ολι­σθη­ρό­της εί­ναι δια­κύ­βευ­μα
Των κρο­κο­δεί­λων
Σε μια μπά­λα από πά­γο
Κι αν το φιο­γκά­κι γλεί­φει
Με την άκρη του την πέ­τρα

Ας ανα­λά­βουν την ευ­θύ­νη
Τα χο­ντρό­φτερ­να φεγ­γά­ρια

Ας κα­τη­γο­ρη­θούν
Για σε­ξι­σμό τα λα­το­μεία