Στιλέτο
Η αμμοθύελλα στη θέση ενός κατόπτρου
Ανασηκώνει σώματα ατάκτως ερριμμένα στο τοπίο
Όσα πάρει ο άνεμος, κι όσα δεν πάρει
Ας τα συναρμολογήσει, εν τέλει, ο νους
Κύτταρα και φρούδες συγκολλήσεις
Σε χόνδρους δίχως κολλαγόνο
Τόσο απλά δυο λόγια καρφώνονται σφυριά
Σ’ έναν πηλό εντυπώσεων που ξαμολιέται
Δεκάξι πόντους όνειρο σ’ ερμεία σφυρά
Ελπίζοντας πως δεν θα καταρρεύσει
Αόρατοι είναι οι θεοί κι αρσενικοί
Αγγελιαφόροι, δηλαδή, απτοί της απουσίας
Δεν το εννοήσαμε αυτό, αλώβητοι, ποτέ
