100 φωνές

Σπύ­ρος Πλα­σκο­βί­της (Πλα­σκα­σο­βί­της. Κέρ­κυ­ρα 1917-Αθή­να 2000)

Δι­κα­στι­κός, συγ­γρα­φέ­ας. Σπού­δα­σε Νο­μι­κά και υπη­ρέ­τη­σε ως δι­κα­στής στο Συμ­βού­λιο της Επι­κρα­τεί­ας. Εκ­διώ­χθη­κε από τη Δι­κτα­το­ρία του ’67, συμ­με­τεί­χε στην ορ­γά­νω­ση «Δη­μο­κρα­τι­κή Άμυ­να», φυ­λα­κί­στη­κε και εξο­ρί­στη­κε. Στη Με­τα­πο­λί­τευ­ση εκλέ­χθη­κε βου­λευ­τής Επι­κρα­τεί­ας και ευ­ρω­βου­λευ­τής για δύο θη­τεί­ες. Δια­τέ­λε­σε πρό­ε­δρος της Εται­ρεί­ας Συγ­γρα­φέ­ων. Πρώ­τη δη­μο­σί­ευ­ση του στη Νέα Εστία (1948). Έγρα­ψε τα μυ­θι­στο­ρή­μα­τα: Η θύ­ελ­λα και το φα­νά­ρι (1955), Το φράγ­μα (1960), Η Πό­λη (Α΄ Κρα­τι­κό Βρα­βείο μυ­θι­στο­ρή­μα­τος 1980), Η κυ­ρία της βι­τρί­νας (1990), Η άλ­λη καρ­διά (1995), Το μο­ντέ­λο (1999). Έγρα­ψε επί­σης δι­η­γή­μα­τα: Το γυ­μνό δέ­ντρο (1952), Οι γο­να­τι­σμέ­νοι (1964), Το συρ­μα­τό­πλεγ­μα (1974), Το τρε­λό επει­σό­διο (1984), Το που­κά­μι­σο του κα­θη­γη­τή (1993) και δο­κί­μια: Η πε­ζο­γρα­φία του ήθους (1986), Γρα­φές και συ­να­ντή­σεις (1998) κ.ά.


Ηχο­γρά­φη­ση από την εκ­πο­μπή «Εξο­μο­λο­γή­σεις» (Α΄ Πρό­γραμ­μα 31.5.1983)