45 στροφών

ΟΨΙ Α΄

Η πόλις - πόλις μου

Η πόλις είναι ανάπτυξις
στίλβοντος τενεκέ Μα εντός,
μέσα στο κούφιο γίγνεσθαι,
μαυρογεννάται ποίησις

μέσα της όλοι μεγαλώνουμε
όπου και αν πάει, πάμε,
την πόλι ακολουθούμε

λοιπόν
ΛΟΙΠΟΝ
ΛΟΙΠΟΝ:

εσύ συμπαρασύρεσαι
ο Σολωμός μένει ακίνητος
ο ΚΠΚ διασχίζει

περνά χτυπώντας τα φτερά
το σκοτεινό τρυγόνι

να
ο Σαχτούρης
σύρων
τα πόδια φέρει μπλέγοντας
σε αργυρό ρυτό μικκύλο
τον μέλανα ζωμό του έργου του
ανακατεύει
με
δυο πρόκες και ένα κόκκινο

να
ο Ἐμπειρίκος
σε τυχαίο περίπατο
γελώντας δε,
σαν νηπενθής ή θάνατος,
τον θάνατο
δρόμο θαλασσινό ορίζει
με άσπρες ελαφρόπετρες
και σημαδούρες από γιούσουρι

να
ο ποιητής με το λευκό πουκάμισο
σίγουρος, ναύσχημὈς, κομψός
κρατώντας δύο στρόβια
Monsieur Cannibale
χορεύει και ηλιοτροπεί
καταματίς κοιτά
μόνον τις λέξεις

να
η Αλόη Σ
ακολουθεί
πρώτα ένα κύμα
κατόπιν μία γάτα και αμμουδιά
τέλος μία σκιά του κυανού
χαίρε Σιδέρη Αλόη, χαίρε

να|
ο Αναγνωστάκης
δυό φορές
ψηλός, μάς βάζει τα γυαλιά του,
μόνος
μέσα στην νύχτα προχωράει νέος

τώρα,
Ζωή Καρέλλη,
η νήσος άνθρωπος
σώμα γυνή, σώμα λινή
όχι σελήνη, όχι πλαγκτή

και να
ο Χριστιανόπουλος
άγεται
χάνεται
στις δέκα ακριβώς
πάντοτε επιστρέφει

περνά χτυπώντας τα φτερά
το σκοτεινό τρυγόνι

εδώ, εκεί
και εκεί αλλού
ο ΓΡ
είναι παντού
είναι ο έτοιμος εκ γενετής για άγαλμα
είναι και ο στροβιλιζόμενος
όταν τα γήπεδα αδειάζουν

εκεί η Κ
σε ένα μέσο σταθερής τροχιάς
στίχους χτυπά, πέφτουν και
άχνη φτιάνει, φτιάχνει ποιήματα
στον χρόνο της στήνει & λύνει
πεσταυρόλεξα
με απογευματινά ευφυολογήματα

να η ΚΓ
αυτή φοβόταν πιο πολὺ
μην γίνει, και έγινε, ποιήτρια
— με τα ‘ψητοπωλεία του Μινιόν’;
— αφού ρωτάς: ‘ναι, και με αυτά’

να
η Νανά Ησαΐα που σε όλους είχε πει,
επτά θυμόνταν — τα μετά τον θάνατο,
‘δεν είμαι καν σε μία μαύρη πόλι
φτάνουν πια τα άστρα
περπατώ, μόνον περπατώ’
βάζω ένα άστρο [να εδώ: *] για όσα δεν μας είχε πει
δες τής τους πίνακες άνδεν καταλαβαίνης

να
η Ελένη Βακαλό
μπαίνει στο δάσος
θέλει και αγνοεί
τις πινακίδες-βέλη
για να κερδίσει, πως, όλο το δάσος
θέλει ή/και
να χαθεί

να
τώρα η Λύντια
τρέχει αυτή
τρέχει σαν πείραμα ο καιρός
αντί στεφάνου ένας χορός

και ο Σεφέρης;
πουναπώς βρίσκεται αυτός, ποτέ δεν ξέρεις,
δια παντός
θα ταξιδεύει, λέγεται, αυτός
θα ταξιδεύει, λέγει, ο κόσμος του
ένα σεφέρι

περνά χτυπώντας τα φτερά
το σκοτεινό τρυγόνι

ΥΓ 1. Στην πόλι - πόλι μου
κορυχαρτό παικτοδαλλού,
αλλού για αλλού, Ραλλού Γιαννου –
της τελευταίας λου στιγμής,
νεκυδαλλού
σο πού, αλλού
ραλλού
Τι αποκάλυψι!


Βασανιστής των λέξεων. Φωτογραφία Ε. Ρ.
Βασανιστής των λέξεων. Φωτογραφία Ε. Ρ.
ΟΨΙ Β΄

Βασανιστής των λέξεων

Συνομιλούν δυο-τρεις, ίσως και τέσσερεις:

— λέξεις, μου λες, σου λέω ‘πλέξ’τις

— έξεις & λέξεις, απώσεις & έλξεις
πώς να το πεις, τι να διαλέξεις;

— γλίσχρες, σου λέω, ή ψαθυρές
ίσως, μου λές, τηκτές, καυστές ή θυμιατές
πώς να το πω, τι θα διαλέξεις;

— λέξεις να λες, νάχεις να πλέξεις
πίννας κλωστές και γλώσσας έξεις

— λέξεις ελκτές ή ελατές, λέξεις πιεστές ή πιλητές,
λέξεις καμπτές, λέξεις πλαστές

— λέξεις θλαστές, λέξεις ναστές
πώς να το πεις, τι να διαλέξεις;

— αν είναι αμάλακτες,
ίσως σχιστές ή κατακτές

— και όπως, καληώρα, οι ναστές
άτμητες λες, ολημερίς, μα είναι τμητές

— βασανιστή των λέξεων, σέβεσαι μόνον συλλαβές;

— ψηφίδες τώρα ράχνω
τωράψει άχνω και όλα αυτά

— βασανιστής των λέξεων, μόνος, ψάχνει …

— λέγκο από ήχους …

— λέξεις ή γράμματα, πλέγματα-συν ή συλλαβές …

— για φράσεις περιδέραια και για φωνές ψηφιδωτές

λοιπόν:

ο Σινικρούστης είμαι και ειμί, εγώ που πάσχω ή ενεργώ και μή

[Αθήνα 2020 & Αριστ., Μετε. IV, 385a]

Σημ.: γλίσχρος = κολλώδης, ναστός = συμπαγής (όρος των Ατομικών κ.ά.)


Συνέβησαν έξω από το δάσος με τα ποιήματα


(α) Με ποίησι κάποτε ίσως ορθοποδήσουμε

Μικρός είχα κάποιο πρόβλημα στα πόδια και χρειάστηκε να κάνω ασκήσεις κλπ έως περίπου τεσσάρων ετών. Δεκαετίες μετά, γύρω στο 2010 σε επίσκεψη στο πατρικό, ο πατέρας μού είπε ξαφνικά ‘Ξέρεις, υπήρχε ο Χ, ένας ορθοπεδικός που έκανε περιοδείες στα νησιά, εξέταζε κλπ αλλά χωρίς να προσφέρει τίποτε ουσιαστικό – έτσι έκανε και με σένα!’ Πριν συνεχίσω, σημειώνω εδώ ότι, πλέον, εγώ προτιμώ το ορθοποδικός, αφού έχω βαρεθεί την ‘με ε ή με αι;’ ορθοπεπαιδική συζήτησι.
Ο πατέρας μου δεν είπε Χ, αλλά ανέφερε το επώνυμο του γιατρού.

Πώς;!’, έκανα ‘Μην μου πεις ότι ο γιατρός ήταν ο γνωστός ποιητής;

Ο πατέρας μου δεν γνώριζε, δεν τον ενδιέφεραν και τα ποιήματα, αλλά το ίδιο βράδυ έψαξα το θέμα και, όντως, ο ορθοποδικός ήταν ο γνωστός ποιητής.
Εγώ πάλι, είχα αγοράσει, μέσα σε μία περίοδο 10-15 χρόνων, δύο συγκεντρωτικές συλλογές του υπόψιν ποιητή. Παρότι όμως τα ενδιαφέροντά του, όπως τα διαβάζω σε αναλύσεις, μοιάζουν αρκετά με τα δικά μου, σταμάτησα να ανοίγω τα βιβλία του κόβοντας σελίδες μετά από λίγα χρατς με τον κόφτη. Άγνωστο γιατί, δεν μπόρεσα να συντονιστώ, και τα δύο βιβλία του παραμένουν ως σήμερα σε σημαντικό βαθμό άκοπα. Επίσης διαβάζω ότι ως ορθοποδικός προσέφερε πολλά, συχνά ανιδιοτελώς κλπ, οπότε δεν ξέρω τι πρέπει να συμπεράνω για τα όσα μου είπε ο, μακαρίτης πλέον, πατέρας μου για τα ιατρικά.
Το σίγουρο είναι ότι πρώτη φορά ήλθα σε άμεση επαφή με ‘μοντέρνα ποίησι’ όταν ήμουν 2-3 ετών και μάλιστα κάπου μεταξύ γονάτων και αστραγάλων. Αλλά, άγνωστο γιατί, την συγκεκριμένη εκδοχή του πράγματος την κλώτσησα και την κλωτσάω ακόμη. Ίσως όμως κάποτε ορθοποδήσω.


(β)Wenn ich Kultur höre … entsichere ich meinen Browning’

Αρχές της δεκαετίας του 90 γύρισα από τις ΗΠΑ στις 25 Μαρτίου και σε μια εβδομάδα μπήκα στον στρατό. Εκεί γνώρισα και άλλα έθνεα πολλά, ενώ ήρθε μιά στιγμή, ένα χρόνο μετά, που ο καλός ταγματάρχης Δ τράβηξε, σχεδόν σαν περίστροφο, την Αγία Γραφή από το συρτάρι του. Είχαμε μπει, με τον φίλο λοχία Γ, μεσημέρι της σιέστας στο γραφείο του ταγματάρχη και προχωρούσαμε αργά και τελετουργικά.

2-3 μέρες πριν, είχα αφήσει στο γραφείο του ταγματάρχη ένα χαρτάκι με το ονοματεπώνυμό του σε Γραμμική Β και αυτός έκτοτε έψαχνε ανήσυχος αν κάποιος στην μονάδα είχε πάρε-δώσε με μάγους που δούλευαν με σύμβολα κλπ. Και τώρα τον πλησίαζα, διαβάζοντάς του επιλεγμένο απόσπασμα που τον ανησυχούσε περισσότερο και από τον ίδιο τον γενικό τίτλο Κακός Αέρας, που του έδειξα ανασηκώνοντας το λαδί κλπ βιβλίο που κρατούσα.

Ταγματάρχης (όρθιος, ημιαλλόφρων & προτάσσων την Αγία Γραφή): Δεν μου λές, α υ τ ό το έχεις διαβάσει;!!!

ΚΜ: Μα, φυσικά, κύριε Ταγματάρχα, φυσικά! […]

Ταγματάρχης: Παιδί μου, Προοσοχή!

ΚΜ: Προσέχω, κύριε Ταγματάρχα, προσέχω!

[…]

 

αυτόν το μήνα οι εκδότες προτείνουν: