Στροφές για ποιητές

Σή­μα­ντρο

θα έχουν όλα (ποια;),
όλα θα έχουν πια χα­θεί
την ημέ­ρα που θα πά­ψει να ση­μαί­νει
ο Αλέ­ξαν­δρος Πα­πα­δια­μά­ντης

^[3/6/2020]

Για όνο­μα του Θε­ού, 1952

― Γιώρ­γο, βά­λε ένα κόμ­μα, να βοη­θή­σεις το παι­δί*
― Έβγα­λα ένα κόμ­μα να βοη­θή­σω την ποί­η­ση

^[4/2021]

^* «παι­δί»: E. Keeley

Συ­ναλ­λα­γή

Δώ­σμου λί­γο αλε­που­δέ­λι,
πά­ρε μιαν οκά κου­νέ­λι

^[2020]

Ψά­χνο­ντας για ανα­λο­γί­ες

εάν ο Τζέιμς Ντιν τρα­γου­δού­σε
θα ακου­γό­ταν σαν τον Ρί­κι Νέλ­σον
Ε. Π.

Και εάν ο Ψ πρω­θυ­πουρ­γός έφτια­χνε ποι­ή­μα­τα
σαν ποιόν ποι­η­τή θα ακου­γό­ταν;

^[2022]

Λά­θη

μι­λάς για τον Σε­φέ­ρα, μι­λάς για τον Κα­βά­θη
ναι, σε προ­σέ­χουν αε­ρι­κέ
μό­νο σαν κά­μνεις λά­θη
Η θά­λασ­σα στα βά­φη της
πή­ρε ενα­ναύ
και ανά­φτει

^[3/9/2021]

-αλ-

Μα­ρία Αι­θά­λη
η κα­πνί­ζει και θάλ­λει

^[3/3/2023]

Δί­χτυ

Περ­νά­ει το δί­χτυ του μέ­σα από το σύν­νε­φο
και εξη­γεί: «έτσι εγώ
πιά­νω αν­θρώ­πους και ποι­ή­μα­τα!»

^[24/4/2023]

Γιού­σου­ρι

Νὰ ἰδῇς τῶν πα­λαβῶν τὰ κόκ­κα­λα πῶς κρέ­μο­νται πο­λυ­έ­λαιοι ἀπά­νω του!, Α. Καρ­κα­βί­τσας

Ο κα­θείς στο εί­δος του
και ο Λού­μις στον μο­ντερ­νι­σμό
με μια πί­πα από γιού­ζου­ρι*

^[20/6/2022]

* usury: εμ­μο­νή του E.L. Pound

Της ευ­κο­λί­ας

Αν το ση­μα­ντι­κό­τε­ρο ήταν η ευ­κο­λία στον στί­χο,
ο με­γα­λύ­τε­ρος ποι­η­τής θα λε­γό­ταν Γιάν­νης
και Κων­στα­ντί­νος ο πιο αμή­χα­νος

^{[~ 2020]}

Αν­θός και πώς

Το έρ­γο του ο ου­ρα­νός & η θά­λασ­σα
και ο αν­θο­λό­γος του πα­ρέ­δω­σε
μία χαρ­το­σακ­κού­λα με αέ­ρα
και μια κα­νά­τα με αλ­μυ­ρό νε­ρό

^[2021]

ΥΓ. όμως, μην πα­ρα­βλέ­ψου­με
―εί­πε η Ψει υπό βρο­χή―
το άγαλ­μα σε μία τρί­το­ξη
πέ­τρι­νη γέ­φυ­ρα βυ­ζα­ντι­νή

^[9/2023]

Γδαρ­μέ­νος

Και τι δεν του έσυ­ρε
για την «ποι­κί­λη δρᾶσι
τῶν στο­χα­στικῶν προ­σαρ­μογῶν»
και όλα αυ­τά

όμως ήταν ο ΚΠΚ
στο τέ­λος που τον έσυ­ρε

πά­ντως ως Έκτωρ σύρ­θη­κε,
σω­στά;
ως Αρ­διαί­ος δεν κα­τέ­λη­ξε,
ο ΓΣ επί ασπα­λά­θων

^[17/6/2022]

^{(i) Δοκιμές Α΄, Ελληνική Γλώσσα (1937), (ii) Τελευταία Ποιήματα (1971)}

Συ­ντα­γή

Ελ­λη­νο­σύ­ρε μά­γε εσύ
κα­τέ­χεις άλ­λων συ­ντα­γή
για γε­μι­στά με ποί­η­ση

^[7/2022]

1922

«Το 1922;
Έρη­μη Χώ­ρα ή Οδυσ­σέ­ας ― τι άλ­λο;»
ανα­ρω­τή­θη­κε ο συγ­γρα­φέ­ας μας

^[2/7/2022]

Βy any other name

Το ρό­δο δεν χω­ρά­ει στο ποί­η­μα
εάν γρά­ψεις τρια­ντά­φυλ­λο
το σκρό­δο; ναι, χω­ρά­ει
αλ­λά μυ­ρί­ζει αλ­λιώς

^[20/6/2022]

Ανα­γνώ­σμα­τα

Κά­ποιοι προ­τεί­νουν Απο­κά­λυ­ψη

άλ­λοι του Ομή­ρου έπη
και του Κα­βά­φη επα­νά­λη­ψη

«πρέ­πει» ή «δεν πρέ­πει»;
τι συ­νι­στά πα­ρά­λει­ψη;

και εσύ σε μια κα­τά­λη­ψη
δια­βά­ζεις μι­κι­μά­ους
στις πα­ρυ­φές του χά­ους

^[11/6/2022]

Χει­ρα­γω­γός

― Με ποια τα­χύ­τη­τα απο­μα­κρύ­νε­ται από το σή­με­ρα ο Σε­φέ­ρης;
― Ο ποι­η­τής μιάς επο­χής Πό­σο ση­μα­ντι­κή η επο­χή;
σε έναν αιώ­να μια νη­σί­δα; Σε έναν αιώ­να μια κουκ­κί­δα;
ξέ­ρω Δεν ξέ­ρω
ξέ­ρω;
― Με ποια τα­χύ­τη­τα προ­σεγ­γί­ζει το σή­με­ρα ο Κα­βά­φης;
― Ο των οι­κεί­ων κα­τα­στά­σε­ων Όπως οι αδιά­φο­ροι πολ­λοί
αλ­λά αυ­τός Ο ένας που δια­κρί­νε­ται επί πο­λύ
(και ενώ εσύ χει­ρα­γω­γής με ερω­τή­σεις κά­ποιου τύ­που)
― Κα­λά, κα­λά!, πες μου για την τα­χύ­τη­τα
― Ο ΚΠΚ κά­πως πλη­σιά­ζει κά­πο­τε, άλ­λο­τε αρ­γά απο­μα­κρύ­νε­ται
― Στο μέλ­λον;
― Κα­νείς δεν ξέ­ρει πώς να ακο­λου­θή­σει ασφα­λώς
θερ­μό­τη­τα του μέλ­λο­ντος ή ψύ­χος

^[3/7/2023]

Β΄

― Θα εί­ναι πά­ντα πρό­σκαι­ρη η σκέ­ψη
«πέ­ντε ή δέ­κα εί­ναι τα ποι­ή­μα­τα
και τα άλ­λα μό­νον πλε­ξι­γκλάς
για μια-δυο φρά­σεις που αστρα­πο­βο­λούν,
βά­θρα για μια-δυο δεί­ξεις που ση­μαί­νουν;»
―κα­νείς δεν θα μπο­ρού­σε να το εγ­γυ­η­θεί

Ανα­γνώ­σεις

Ήταν φω­νή μιας συ­σκευ­ής
ή σαν Σε­φέ­ρης άν­θρω­πος εσπε­ρι­νός
μάς διά­βα­ζε ποι­ή­μα­τα;

Οτο­το­τοί, οτο­το­τόι

Κα­βά­φη ας μην τρα­γου­δή­σου­με
Κα­βά­φη ας μην απαγ­γεί­λου­με
για να μην εκτε­θού­με
Ίσως αυ­τόν κα­λύ­τε­ρα
μο­νά­χα μέ­σα μας να με­λο­ποιού­με

Κα­λια­κού­δα του Αι­σώ­που

Με άμ­φια αρ­χιε­πι­σκό­που
του Αι­σώ­που κα­λια­κού­δα
κλέ­βεις στί­χους του Νε­ρού­δα
και στου πο­τα­μού την κοί­τη
ξε­που­πού­λια­σες Ελύ­τη

^[18/7/2023]

Ιστο­ρί­ες του [19]12

Ο κλα­ψε­ρός ξε­κί­νη­σε το ’12 να γρά­φει
όσα εί­χε προ­α­κυ­ρώ­σει το ’11
ο ΚΠΚ με τον Αντώ­νιο

^[~2020]

                        *

Με το μη­δέν και το άκυ­ρο
ας μην συμ­φι­λιω­θού­με

^[9/2023]

Α: Ἁλι­θέρ­σου πῆχυς

της ΧἈΜ

Κα­λός ποι­η­τής με φτε­ρώ­νυ­μο που προ­σέ­χεις
         Γλαῦκος Ἁλι­θέρ­σης
αλ­λά ήδη κά­ποιοι τον ξε­χνούν σε αν­θο­λο­γί­ες
του ει­κο­στού

να ένα σχή­μα για να τον θυ­μό­μα­στε:
Ἁλι­θέρ­σου πῆχυς για τους ποι­η­τές
                 Όσοι πιο κά­τω
αμέ­σως θα ξη­χάν­νω­νται

^[1/2/2023]
Γλαύ­κος Αλι­θέρ­σης [1897-1965]: αξιό­λο­γος Ελ­λη­νο­κύ­πριος & Αι­γυ­πτιώ­της ποι­η­τής του αντι­κα­βα­φι­κού στρα­το­πέ­δου

Β: στους λή­γο­ντες

Γεν­νη­θείς το ’63
και κά­θε τρεις και μία
κοι­τά­ζει τον κα­βα­φι­κό κα­τά­λο­γο
«αυ­τά εδώ εί­ναι του ’22
φέ­τος και εγώ πρέ­πει να δώ­σω
τρία σπου­δαιό­τα­τα
ή έστω άξια δύο»

^{[18/8/2021 & 2022]}

Γ: του Α.Γ.

Όπως πε­ρί­που εί­πε και ο Γουόρ­χολ,
πλέ­ον, ο κά­θε ποι­η­τής δι­καιού­ται
δε­κα­πέ­ντε λε­πτά δη­μο­σιό­τη­τας
ασχέ­τως του τι γρά­φει

^[2023]

Δ: το άλ­λο

― Ποί­η­μα δεν εί­ναι τό­σο η ευ­και­ρία να γρά­ψεις:
«έρι­ξα φως στην τσέ­πη μου
και κά­που κά­που έβα­ζα το χέ­ρι μου για να τσι­μπή­σω λί­γη άνοι­ξη»,
όσο κά­τι άλ­λο
― Τι άλ­λο;
― Αυ­τό θα το βρεις εσύ
― Αν γρά­ψω «έτρι­ψα λί­γο φως στο εί­ναι και την όψη μου»;
― Ε, κά­πως κα­λύ­τε­ρο αυ­τό, αλ­λά ...
― Αλ­λά τι;
― Να εί­σαι τά­ρα­κτρο, όχι όμως μό­νον τά­ρα­κτρο που ανα­κα­τεύ­ει λέ­ξεις

^[20/1/2023]

*

Ε: με φυ­σι­κή

(α)

― Μοιά­ζει η ποί­η­ση με φυ­σι­κή;
― Μπο­ρεί Ή και με πρα­σο­σέ­λι­νο μπο­ρεί
ή και με λα­δο­ρί­γα­νη

κά­πως και κά­πο­τε ίσως θυ­μί­ζει άλ­λη φυ­σι­κή
με άδη­λους νό­μους Και εσύ εκεί με ποί­η­ση να πα­ρου­σιά­ζεις,
θα πα­ρου­σιά­ζεις μό­νος τα φαι­νό­με­να

― Να πα­σπα­λί­ζω φυ­σι­κή;
― Κα­τα­λα­βαί­νεις / δεν κα­τα­λα­βαί­νεις φυ­σι­κή, πρό­σε­χε ! / πρό­σε­χε!
εδώ η χα­λα­ρή επι­στή­μη εδώ,
εκεί η φορ­τω­μέ­νη ποί­η­σι εκεί
και ανά­με­σά τους τά­φρος,
με­γά­λη τά­φρος,πρό­σε­χε!

^{[D-K 59B21a & 2023]}

(β) «Για­τί τά σπά­σα­με τά ἀγάλ­μα­τά των, για­τί τούς διώ­ξα­μεν ἀπ’ τούς να­ούς των, διό­λου δέν πέ­θα­ναν γι’ αὐτό οι πρῶτοι φυ­σι­κοί». Αν θέ­λεις κά­ποια φυ­σι­κή, αυ­τούς, διά­βα­ζε αυ­τούς Και πρό­σε­χε!

^{[ΚΠΚ (1911) & 2010 & 2023]}

ΣΤ: του θέ­μα­τος

Μή­πως συ­νε­χώς πα­ρα­βιά­ζεις
το δι­καί­ω­μα του θέ­μα­τος
να μην γί­νει θέ­μα σου;

^[1/10/2023]

Ζ: στρο­φές & στρο­βι­λι­σμοί

Στα δε­κα­πέ­ντε
με το ιμάμ μπαϊλ­ντί από νη­πεν­θή
του κύ­ριου Κώ­στα
βα­ρυ­στο­μα­χιά­σα­με

στα τρια­ντα­δύο πε­ρά­σα­με
από την ωραία Πρέ­βε­ζα
για την γιορ­τή της σαρ­δέ­λας

τώ­ρα στο λε­ξι­γκλάς κα­θρε­φτι­ζό­μα­στε
και ας στρο­βι­λι­στού­με
γνω­ρί­ζο­ντας ότι δεν εί­ναι η ποί­η­ση ανά­με­σα
στου κό­σμου αυ­τού τα άλ­φι­τα

^[17/2/2023]

Η: πο­λυώ­ρο­φο

Η ποί­η­ση – ένα πο­λυώ­ρο­φο
και βλέ­πεις στον κα­θέ­να όρο­φο
πό­σους και τό­σους που αλ­λη­λο­συγ­χαί­ρο­νται

Υ: σχη­μα­τι­σμός

Αστε­ρι­σμός,
δες τον σχη­μα­τι­σμό των λέ­ξε­ων
λά­μπει το έλα του Αγε­ρι­κάν

Φ: η φορ­γά­νη

Στην ποί­η­ση θα εκ­θέ­τεις την φορ­γά­νη,
δη­λα­δή: την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, το ίσως ή το τί­πο­τε
συν ένα ή
πλην ένα αχλά­δι
κά­ποιοι θα συμ­φω­νούν
άλ­λοι θα δια­φω­νούν ή θα μπερ­δεύ­ο­νται
ενώ εσύ θα επι­λέ­γεις
τα αχλά­δια της φορ­γά­νης
που θα στη­ρί­ξουν νέα σου ποι­ή­μα­τα

^[2/6/2023]

Χ: εκα­τομ­μύ­ρια

― Πε­νή­ντα, ας πού­με, εκα­τομ­μύ­ρια ποι­ή­μα­τα
φυ­τρώ­νουν κά­θε χρό­νο
Κα­λώ λοι­πόν σέ ενός και­ρού σι­γή ―
να μην ακού­γε­ται στυ­λό,
ψι­θυ­ρο­σκέ­ψη ή πλη­κτρο­λό­γιο!
― Α, κά­πως σαν την πα­γκό­σμια ει­ρή­νη
την ίσως πο­νη­ρή και σί­γου­ρα ανε­φάρ­μο­στη

^[16/9/2021]

Χ + 1: πά­ντως κά­πο­τε, ή μή­πως πά­ντο­τε, το τί­πο­τε

Εάν γρά­ψεις «κά­πως σαν τον Έψι­λον», ίσως να πουν «να ένας σακ­χα­ρό­πη­κτος»
κι ίσως ρε­πόρ­τερ άνευ­ρος φα­νείς, εάν γρά­ψεις «κά­πως σαν τον Σίγ­μα»
Κά­θε ση­μα­ντι­κού ο τρό­πος μία πα­γί­δα
ω κουρ­νια­χτέ φο­ξί­χει­λε, φο­ξό­χει­λε, αμπώς
εάν τώ­ρα γρά­ψεις «κά­πως όπως ομι­λείς», ίσως φα­νεί,
αβρό­χει­λε ή σαυ­ρό­χει­λε,
το τα­τουάζ ολό­κλη­ρο γύ­ρω απ’ τον αστρά­γα­λό σου
εάν όμως γρά­ψεις τί­πο­τε, Ού­τις εάν γί­νεις του γρα­πτού
Nemo με κάλ­τσες πιο ψη­λές, στρα­βό­χει­λος, σταυ­ρό­χει­λος
πολ­λά από τα δύ­σκο­λα, ω κουρ­νια­χτέ,
λα­βρό­χει­λε, μαυ­ρό­χει­λε,
σί­γου­ρα θα απο­φύ­γεις

^[9/5/2023]

Ψ: λαν­θά­νου­με

στον Γιώρ­γο Χ. Γε­ωρ­γί­ου

Ναι, εκ­χερ­σώ­νουν, εκ­χιο­νί­ζουν ―όλα αυ­τά
ή και τα αντί­θε­τά τους― οι ποι­η­τές
παίρ­νουν μα­ζί τους να τε­λειώ­σουν έρ­γο
αλ­λά φυ­σά­γει ο άνε­μος, ο ξε­φυλ­λί­ζων λά­χα­να
ο ανα­στρέ­φων μπάν­θα­ρους, βρο­μού­σες, πα­σχα­λί­τσες
ο σβή­νει ανό­η­τες γραμ­μές
ο ξε­γυ­μνώ­νει ποι­η­τές, ο γρά­φων άλ­λα σχέ­δια
αυ­τός φυ­σά, χα­ράσ­σει ο και δεν κοι­τά
μάν­θα­ροι εμείς, λαν­θά­νου­με, κίσ­σες κοι­τά­ζου­με θου­πιά,
σπί­νους και σκα­λι­φούρ­τες

^{[~1985, 7/2023]}

Ω: Ερ­ρί­κος Μπε­λιές [1950-2016]

Τά­φοι λευ­κοί
ή έγ­χρω­μοι μι­κροί
όρ­θιοι καλ­λι­μάρ­μα­ροι
στα ρά­φια

θέ­ρος του εί­κο­σι χι­λιά­δες εί­κο­σι
ψά­χνω και ού­τε ένα μνή­μα
του Μπε­λιέ
«οι πε­θα­μέ­νοι χά­νουν την αλή­θεια τους»

με­τρώ και εί­ναι οκτώ χρω­μα­τι­στά
τα όρ­θια μάρ­μα­ρα του θε­ρι­στή Καρ­πό­ζη­λου

γε­λώ­ντας αλω­νί­ζει ο Χά­ρο­ντας
πε­τώ­ντας στά­χυα σαν βε­λά­κια

^[2020]

Ω΄: Ραλ­λού Γιαν­νου­σο­πού­λου [1937-2017]

Τρίκ­κη Τρικ­καί­ων τρι­κα­λού
μην κα­τα­πιείς Λη­θαίε την Ραλ­λού

^[2022]