[δημοσιεύτηκε ελλιπές στο (ανενεργό σήμερα) σάιτ www.mimisouliotis.gr.]
Πρωτότοκος γιος του υπαλλήλου των Μονοπωλείων Άλατος, Παιγνιοχάρτων και Πυρείων (Ε.Δ.Ε.Μ.Ε.Δ.) Παναγιώτη Δ. Σουλιώτη και της δασκάλας Μαρίας Μιχ. Βουβουλίκα, γεννήθηκα στις 24 Δεκεμβρίου 1949 στην Αθήνα. Του πατέρα μου οι ρίζες απλώνονται στο Σούλι, την Ηλεία και τη Μάνη. Από τη μεριά της μητέρας μου, έλκω την καταγωγή μου από το Μοναστήρι της FYROM και τη Σμύρνη. Ιδιαίτερη μνεία χρωστώ να κάμω, όχι τόσο στον δάσκαλο και ιεροψάλτη του Μοναστηρίου και τελικά ειρηνοδίκη και δικηγόρο της Φλώρινας Μιχαήλ Κ. Βουβουλίκα, όσο στην εκ μητρός γιαγιά μου, Μαγδαληνή Γ. Σμυρνιού, που έλαβε υποτροφία (1904) και έφυγε από το Μοναστήρι για να σπουδάσει δασκάλα και γυμνάστρια στην Αθήνα, όπου και εργάσθηκε στη Σχολή Τυφλών για μερικά χρόνια: Σ’ εκείνην χρωστώ πλείστα όσα.
Από τα 20 χρόνια μου αυτοβούλως διέκοψα τα γονικά επιδόματα και έκτοτε είμαι αυτοσυντήρητος, γι’ αυτό κι έχω ασκήσει ετερόκλητα επαγγέλματα. Στη διάρκεια της Απριλιανής Δικτατορίας δικάστηκα (1969) μετά από αυτεπάγγελτη δίωξη της εισαγγελίας πρωτοδικών Θεσσαλονίκης, διότι τα πρωτόλεια διηγήματα που είχα εκδώσει σε πολυγραφημένα τεύχη πρόσβαλαν τα «ελληνοχριστιανικά ιδεώδη» του καθεστώτος. Η δίκη έλαβε δημοσιότητα στον Τύπο της εποχής, καθώς μάρτυρες υπεράσπισης προσήλθαν οι αείμνηστοι λογοτέχνες Γιώργος Δέλλιος και Παν. Παπασταμάτης, καθώς και ο εκλιπών καθηγητής μου, τότε, Γ.Π. Σαββίδης, ενώ μάρτυρες κατηγορίας είχαν κληθεί ιερείς και ένας συμβολαιογράφος των παραεκκλησιαστικών οργανώσεων. Η απόφαση ήταν αθωωτική «λόγω αμφιβολιών».
