Επέλεξα να τη δω και να την ακούσω χωρίς την «αμφίεση» της Λιλιπούπολης. Την ξαναβρήκα στη ραδιοφωνική εκπομπή της 30ής Οκτωβρίου 1983: Ήταν μια παραγωγή της ευρηματικής και προσφάτως απελθούσης Σοφίας Μιχαλίτση, στο Β’ Πρόγραμμα. Μιλούσε με ελεγχόμενη συγκίνηση για τα σκυλιά με αναφορές στα παλιά χρόνια και τη σύγχρονη εποχή, στα βιβλία και τις τέχνες. Έδειχνε και τις προτιμήσεις με τις μουσικές που συνόδευαν τον λόγο της.
Τις απόψεις, τη φιλοσοφία ζωής και τα συναισθήματα της Μαριανίνας Κριεζή τα γνώριζα διαβάζοντας τις κομψές επιφυλλίδες της στην εφημερίδα Τα Νέα. Δημοσιεύονταν από το 1994 μέχρι το 1997 περίπου. Θα παραθέσω μερικούς τίτλους και θα σταθώ σε μία από αυτές:
«Βόλτα στον Εθνικό Κήπο» (22-1-1994), «Θολάρια, Αιγιάλη, Αμοργός» (17-9-1994), «Τα δώρα της αγάπης» (10-12-1994), «Πορνό με προσχήματα» (8-4-1995), «Η γλώσσα των παιδιών» (10-6-1995), «Ο Γοδεφρείδος» (5-8-1995), «Η βαπτισμένη κούκλα» (30-9-1995), «Ξέφραγο αμπέλι η δισκοκριτική» (25-5-1996).
Απομονώνω το ελεγείο της για τις ψωραλέες λεύκες, τις χτισμένες στα πεζοδρόμια και τα διαζώματα των λεωφόρων της Αθήνας: «Ρωγμή στο τσιμέντο» (15-10-1994):
«Τι να σου κάνει», αναρωτιέται, «ένα τόσο δα τετραγωνάκι χώμα, πόσο νερό ν’ απορροφήσει… Όσο στεγνώνουν οι ρίζες ενός δέντρου τόσο συρρικνώνεται ο ίσκιος του… Σαν τις λεύκες, έτσι κι εμείς νιώθουμε από χρόνο σε χρόνο τον ίσκιο μας να μικραίνει… Αντέχουμε στο τσιμέντωμα. Γιατί εμείς φτιάξαμε κάποτε κεφτέδες από λάσπη στο χωματόδρομο του σπιτιού μας και θυμόμαστε τον ουρανό ζαφειρένιο… Δεν περιμένουμε πια τον ουρανό με τ’ άστρα, όπως άλλοτε, αλλά κάτι πιο απλό και εξίσου δύσκολο: μια ρωγμή στο τσιμέντο.»
Φωνοθήκη: Γιώργος Ζεβελάκης
Επιμέλεια: Λάκης Δόλγερας
