«Σκέφτομαι ίσον ζω μια άλλη ζωή, παράλληλη»

«Με τον τρό­πο της Κα­τε­ρί­νας Αγ­γε­λά­κη-Ρουκ» ήταν ο τί­τλος της συ­νο­μι­λί­ας της με τον συγ­γρα­φέα Χρή­στο Αγ­γε­λά­κο που κι αυ­τός σή­με­ρα δεν βρί­σκε­ται με­τα­ξύ μας. Αν και όλα όσα συ­ζη­τή­θη­καν εί­χαν εν­δια­φέ­ρον, ολό­κλη­ρη η συ­νέ­ντευ­ξη διάρ­κειας μί­ας ώρας θα κά­λυ­πτε με­γά­λο μέ­ρος του αφιε­ρώ­μα­τος. Έτσι απο­μό­νω­σα κά­ποιες ερω­τή­σεις που ενώ εί­χαν προ­σω­πι­κό χα­ρα­κτή­ρα, οι απα­ντή­σεις της ποι­ή­τριας έθι­γαν γε­νι­κό­τε­ρα προ­βλή­μα­τα της ποι­η­τι­κής έκ­φρα­σης:

–Τι προ­κα­λεί τους κιν­δύ­νους της γρα­φής;

–Όταν γρά­φεις, όταν εκτί­θε­σαι στους κιν­δύ­νους της ιδιά­ζου­σας εμπει­ρί­ας σου, αι­σθά­νε­σαι ότι στε­ρεί­σαι τον κό­σμο;

–Οι κίν­δυ­νοι της ζω­ής σε βρί­σκουν στην ενη­λι­κί­ω­ση. Την παι­δι­κή σου ηλι­κία ποιες μνή­μες την συν­θέ­τουν;

–Στα ποι­ή­μα­τά σου ο ερα­στής απου­σιά­ζει, το ερω­τευ­μέ­νο υπο­κεί­με­νο πε­ρι­μέ­νει την εμ­φά­νι­σή του που εί­ναι αβέ­βαιη συ­νή­θως, ο ερα­στής εί­ναι μια κα­τα­σκευή που φτιά­χνε­ται απ’ την αρ­χή μέ­σα σ’ αυ­τή την κα­τά­στα­ση ανα­μο­νής;

(Η συ­νέ­ντευ­ξη με­τα­δό­θη­κε από το Β΄ Πρό­γραμ­μα το 1987. Ακού­γο­νται και δύο ποι­ή­μα­τα της Κα­τε­ρί­νας Αγ­γε­λά­κη-Ρουκ)

^{Φωνοθήκη: Γιώργος Ζεβελάκης
Επιμέλεια: Λάκης Δόλγερας}