Απουσία
Στην Τ.
Οι λέξεις στο χαρτί δυσκολεύονται να βρουν τη θέση τους.
Πονάω
και δεν πονάω.
Λυπάμαι
και δεν λυπάμαι.
Χτίζουμε κόσμους μικρούς
που διαλύονται μέσα σε μια νύχτα
ή σε ένα λάθος.
Ίσως αυτό το ποίημα
να είναι μια παρηγοριά
χυμένη στο χαρτί
μια πληγή ανάμεσα σε κάθε γράμμα.
Ίσως η γραφή
να είναι μια πράξη που σώζει
τα δάχτυλα θωπεύουν τις λέξεις.
Ίσως η γραφή
να κρατάει το χέρι σου ζωντανό
σπρώχνει το αίμα στις φλέβες.
Ίσως η γραφή
να είναι η πράξη αυτή
που δένει το σώμα με το χώμα
―έρπουν στο δέρμα οι λέξεις―
κι ακόμα
δεν μπορούν
ν’ αρθρώσουν την αγωνία.
Οι λέξεις θα πουν την απουσία.
