[ Απάντηση στην επιστολή της Μαίρης Μίντλετον-Αθανασιάδου ]
————————
Κάτω από τον τίτλο του ποιήματός μου με τίτλο, «Αυτός, εγώ, ο άλλος» υπάρχει η ένδειξη: «Πάνω σε μια ιδέα του Jamie McKendrick». Όταν κάτω από ένα ποίημα γράφουμε «πάνω στην ιδέα τού…» ή «με τον τρόπο τού…», εννοούμε ότι το ποίημα ενός άλλου ποιητή στάθηκε η αφορμή να γράψουμε το δικό μας. Επομένως, αδυνατώ να καταλάβω την ένσταση της επιστολογράφου η οποία μάλιστα σημειώνει κάπως υποτιμητικά ότι «προσθέτω στίχους». Σωστά. Στους 22 του πρωτοτύπου που αποτέλεσε την αφορμή, «προσθέτω» άλλους 32! Το ποίημά μου αποτελείται από 54 στίχους και σε αυτούς τους 32 (στην πραγματικότητα 37 γιατί ήδη στον 17ο στίχο το ποίημα παίρνει άλλη τροπή) βρίσκεται όλο το νόημα του ποιήματος που έγραψα. Τα δύο ποιήματα έχουν κοινή αφετηρία αλλά τελείως διαφορετική εξέλιξη. Αποτελεί, άλλωστε, κοινό τόπο αυτό που είχε γράψει ο Χάρολντ Μπλουμ: «το καλύτερο σχόλιο σ’ ένα ποίημα είναι ένα άλλο ποίημα».
ΥΓ. Περισσότερα ποιήματα του McKendrick (με τον οποίο γνωριζόμαστε από παλιά) θα δημοσιευτούν προσεχώς σ’ ένα αφιέρωμα που του ετοιμάζουμε στην Athens Review of Books.
