What’s the difference?

Amadeo Modogliani, «Ανδρας με μπαστούνι», 1918
Amadeo Modogliani, «Ανδρας με μπαστούνι», 1918

Καθόμουν σ’ ένα παγκάκι, στην άκρη του πάρκου
διαβάζοντας ένα βιβλίο για τους σαλαφιστές του 19ου αιώνα
όταν με πλησίασε ξαφνικά ένας κύριος
–δεν θα έπρεπε να ήταν πάνω από εβδομήντα–
που στην εμφάνιση θύμιζε Άγγλο γαιοκτήμονα,
από εκείνους που έχουν περάσει από το Eaton και την Οξφόρδη
και αποφάσισαν πως τα μουγκανητά των αγελάδων
ηχούν πιο αρμονικά από τις κραυγές των traders του City.
Φορούσε ακριβό γκρι κοστούμι με γιλέκο
και στο χέρι κρατούσε μπαστούνι με ασημένια λαβή —
οικογενειακό κειμήλιο σίγουρα
από την εποχή που ο Δούκας του Ουέλιγκτον
έπινε τσάι με τον Λόρδο Άξμπριτζ στο Βατερλώ.

«Είστε αυτός που νομίζω», είπε.
«Μάλλον», είπα.
«Έχω διαβάσει όλα σας τα βιβλία», είπε.
«Θαυμάζω το κουράγιο σας», είπα.
«Ώστε έχετε γνωρίσει τη σύζυγό του;» είπε.
«Ναι, αλλά ήταν πολύ γριά·
ανταλλάξαμε ελάχιστες κουβέντες», είπα.
«Δεν σας ενοχλούσαν οι φασιστικές του αντιλήψεις», είπε.
«Ασφαλώς», είπα,
«όλες οι ιδιοφυίες έχουν όμως εμμονές».
«Πώς μεταπηδήσατε από τον μοντερνισμό στον μεταμοντερνισμό;» είπε.
«Όπως διασχίζει κανείς μια σχοινένια γέφυρα», είπα.
«Άλλο όμως να προσπαθείς να οικοδομήσεις πάνω στα ερείπια
κι άλλο να παρακολουθείς αδιάφορα το πάντα να καταρρέουν», είπε.
«Στο τέλος δεν είναι η αρχή μας;» είπα.
«Δηλαδή προτιμάτε τον Άσμπερυ από τον Έλιοτ;» είπε.
«Μου αρέσουν οι γάτες όταν κοιτιούνται σε κυρτά κάτοπτρα», είπα.
«Ο Σικελιανός συνεχίζει να σας συγκινεί;» είπε.
«Στα όνειρά μου», είπα.
«Γιατί αγαπάτε τον Αλεξανδρινό;» είπε.
«Επειδή έπαιζε καλύτερη φλογέρα», είπα.
«Και ο Σμυρνιός;» είπε.
«Όταν η γραφή του δεν είναι απελέκητη», είπα.
«Σας ενοχλούν τα θαυμαστικά του Γουίτμαν;» είπε.
«Προτιμώ τις παύλες της Ντίκινσον», είπα.
«Ο Γκάτσος ήταν φίλος σας;», είπε.
«Όλοι οι Αμοργιανοί είναι φίλοι», είπα.
«Ετοιμάζετε κάτι καινούργιο;» είπε.
«Ένα δοκίμιο για τον Σέλλεϋ», είπα.
«Γιατί ο Σέλλεϋ;» είπε.
«Γιατί δεν είναι ο Μπάιρον», είπα.
«Μπορώ να σας στείλω ποιήματα στο περιοδικό;», είπε.
«Όχι», είπα.
«Δεν δημοσιεύουμε ποιήματα».
«Τότε τι;» είπε.
«Κείμενα», είπα.
«Και ποια είναι η διαφορά;» είπε.
«Καμία», είπα.


ΒΡΕΙΤΕ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ Χάρη Βλαβιανού ΣΤΟΝ ΙΑΝΟ.

ΑΛΛΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
 

αυτόν το μήνα οι εκδότες προτείνουν: