Του Βασίλη Παπαβασιλείου
Ήρθε στον ύπνο
Η πρωτότοκη κόρη
Ντυμένη άνδρας φώναζε δυνατά
Καλά κάνεις και φοβάσαι
Ήτανε τυλιγμένη σε φύλλα
Να ζεις όπως σκέφτεσαι
Αλλιώς θα σκέφτεσαι πώς έζησες
Οι φωνές που αρνήθηκες
Το δίκιο τους γυρεύουν
Τα νερά ανήκουν στους πνιγμένους
Όπως το τέλος έρχεται
Με τη σιωπή των τζιτζικιών
Να θυμάσαι
Πίσω από κλειδωμένη πόρτα
Γδύνεται η Αγάπη
Με κίνηση και ξαφνική
Χάθηκε καταπίνοντας μια κάμπια
Η δειλή πράξη είναι θάνατος μέσα σου
Ψιθύρισε o φίλος
Αυτός ντύθηκε Ελένη
Στο τέλος πέταξε τη μάσκα
Και υποκλίθηκε σαν Άνδρας.
( Αθήνα, 1999 )
