Χατζιδάκις, Θεοδωράκης

Τα τρία πρώ­τα Φε­στι­βάλ Ελ­λη­νι­κού τρα­γου­διού έγι­ναν στην Αθή­να, στον Ιπ­πό­δρο­μο του Φα­λή­ρου τό­τε, το ’59, το ’60 και το ’61.
Ο Μά­νος Χα­τζι­δά­κις πή­ρε το πρώ­το βρα­βείο και στα δύο πρώ­τα Φε­στι­βάλ, με το «Κά­που υπάρ­χει η αγά­πη μου» το ’59 και με το «Κυ­πα­ρισ­σά­κι» και την «Τι­μω­ρία» του το ’60. Μου έλε­γε, μας έλε­γε και σε επή­κο­ον ίσως και κά­ποιων άλ­λων, δε θυ­μά­μαι πια, πως στο τρί­το εν σει­ρά φε­στι­βάλ ο ίδιος εί­χε το «Κου­ρα­σμέ­νο πα­λι­κά­ρι» και τον «Κυρ-Αντώ­νη», και πως του το κα­τέ­τα­ξαν δεύ­τε­ρο και τον «Κυρ-Αντώ­νη», πά­λι αν θυ­μά­μαι κα­λά, δεν τον αξιο­λό­γη­σαν θε­τι­κά κα­θό­λου. Το πρώ­το βρα­βείο δό­θη­κε στην «Απα­γω­γή» του Μί­κη Θε­ο­δω­ρά­κη.

«Εγώ εί­χα τό­τε δυ­σα­ρε­στη­θεί, εί­χα κα­τα­λά­βει επι­τέ­λους τι ρό­λο παί­ζουν αυ­τές οι επι­τρο­πές, που οδή­γη­σαν άλ­λω­στε το Φε­στι­βάλ τα επό­με­να χρό­νια όπου το οδή­γη­σαν, και στε­κό­μουν πα­ρά­με­ρα κά­πως. Τό­τε, με πλη­σί­α­σε ένας από εκεί­νους τους μί­μους μας στο τρα­γού­δι, θέ­λο­ντας να μου που­λή­σει εκ­δού­λευ­ση, και μου έλε­γε:

— Μά­νο μου, απα­ρά­δε­κτο! Τι εί­ναι αυ­τά τα πράγ­μα­τα!; Με τέ­τοια τρα­γού­δια που υπέ­βα­λες εσύ, να σου φερ­θούν έτσι;
Κι εγώ τό­τε τον απέ­πεμ­ψα σκαιώς και του εί­πα:

— Φύ­γε από ‘δω! Ο Θε­ο­δω­ρά­κης εί­ναι συν­θέ­της. Εσύ δεν εί­σαι!»

_{(Από το ανέκδοτο βιβλίο Νουάρ Στιγμές )}