Ο Άλλος ήταν γιός του θεού Ερμή και της Χιόνης, της κόρης του Δαιδαλίωνα, αδερφός του Αυτόλυκου και ετεροθαλής αδερφός του Ερμαφρόδιτου. Ο Άλλος, από την ώρα που γεννήθηκε, φάνηκε ότι ήταν ένα ανάποδο παιδάκι, τόσο ανάποδο που ο Ερμής, αλλά και η γυναίκα του η Χιόνη, είχαν αγανακτήσει σε τέτοιο βαθμό, που ζήτησαν βοήθεια από τον Δία. Όμως και ο Δίας σήκωσε τα χέρια ψηλά, εντυπωσιασμένος από τη ικανότητα του μικρού να βγαίνει πάντα λάδι για τις αταξίες, τα προβλήματα και τις συμφορές που προκαλούσε με τη συμπεριφορά του, δείχνοντας μόνιμα και μάλιστα, με πειστικό τρόπο, κάποιον άλλον. Ακόμη και στον πατέρα του, τον Ερμή, έριξε το βάρος, όταν ο ίδιος έβαλε φωτιά στον μυστικό ναό του Δία, στις πρόποδες της Πεντέλης.
Είδε κι αποείδε ο Ερμής, διότι ο Άλλος δεν έβαζε μυαλό με τίποτε και φοβούμενος ότι κάποια στιγμή θα βρεθεί αυτός υπόλογος για τις πράξεις του γιού του, τον άρπαξε και πέταξαν μαζί ψηλά, ακολουθώντας τις διαδρομές που του υπέδειξε η γυναίκα του η Χιόνη και τον κατέσφαξε. Τα κομμάτια του σώματος του Άλλου διασκορπίσθηκαν σε όλη τη Μεσόγειο και τα περισσότερα από αυτά ξεβράστηκαν στα παράλια της Ιταλίας και της Ελλάδας. Το γεγονός απεκρύβη από τον Δία και ο Ερμής νόμισε ότι ξεμπέλιασε από τον Άλλο, ξέχασε όμως, ότι ο γιός του είχε κληρονομήσει την ικανότητα να μεταμορφώνεται κι έτσι, τα διασκορπισμένα μέλη του σώματος του Άλλου έγιναν άλλα φυτά, άλλα δένδρα και ζώα διάφορα, μικρά και μεγάλα. Ένα από αυτά μάλιστα έγινε μηλιά, η γνωστή μηλιά του παραδείσου. Όταν λοιπόν η Εύα έκοψε το μήλο και το έδωσε στον Αδάμ και αυτός το δάγκωσε αμέσως, είπε πως η Εύα φταίει ενώ ο ίδιος το λιμπιζόταν να το κόψει από καιρό.
Η σπορά του Άλλου απλώθηκε παντού κι έγινε πιο φανερή στα κράτη που βρέχονται από τη Μεσόγειο, ειδικά στην Ελλάδα, η σπορά αυτή ήταν θεαματική και οι Έλληνες κληρονόμησαν σε μεγάλο βαθμό τη συμπεριφορά του Άλλου, την ικανότητα δηλαδή να μεταμορφώνονται εύκολα, να αλλάζουν τρόπους και απόψεις και την μεγάλη ικανότητα να υποδεικνύουν με τρόπο πειστικό τον φταίχτη.
Ένας λόγος που σέβονταν τις πόρνες στην αρχαία Ελλάδα ήταν γιατί με μεγάλη άνεση έδειχναν χωρίς κανένα ενδοιασμό τον άλλον, αυτόν που τις οδήγησε να είναι πόρνες. Αντίθετα, ο Σόλωνας που, βλακωδώς φερόμενος, αν και ήξερε πώς είναι τα πράγματα, είπε: «Αν ζητάς να αποδοθούν ευθύνες σε άλλους, να είσαι έτοιμος να αποδοθούν ευθύνες και σ’ εσένα», αναγκάστηκε να αυτοεξοριστεί για να αποφύγει την οργή του λαού. Οι Στωικοί φιλόσοφοι, γνωρίζοντας την σπορά του Άλλου και πόσο καλά είχε ριζώσει στη χώρα, πήγαν να δικαιολογήσουν κάπως τα πράγματα, λέγοντας ότι εντάξει, καλό είναι να λέμε την αλήθεια αλλά και το ψέμα δεν βλάπτει, υπάρχουν και καλά ψέματα. Το ίδιο περίπου είπε με τον δικό του τρόπο και ο Δημόκριτος από τα Άβδηρα και πολλοί άλλοι.
Δυστυχώς, αυτό το κουσούρι που κληρονομήθηκε από τον Άλλο τον γιο του Ερμή, φαίνεται να βολεύει, γενετικό είναι το θέμα, σου λέει ο άλλος, τι να κάνω, δεν βλέπεις τον Νίτσε, λένε οι πιο μορφωμένοι, που έγραφε πως «Ελευθερία είναι η θέληση να είναι κανείς υπεύθυνος απέναντι στον εαυτό του»; Τι κέρδισε; Μια ζωή υπέφερε από πονοκεφάλους…
