Ποιος δεν θα ήθελε να έχει τον σκύλο χορτάτο και την πίτα ολόκληρη; Θα απαντήσει κάποιος ότι, όταν δεν έχεις σκύλο, τι να την κάνεις την πίτα, ενώ οι υπολογισμοί περιπλέκονται, αν έχεις δύο σκύλους και μία πίτα ή δύο πίτες για έναν σκύλο. Αν έχεις μισή πίτα, άχρηστος είναι ο χορτάτος σκύλος, ενώ με χορτάτη πίτα ο σκύλος παραμένει ολόκληρος. Καμία πίτα δεν είναι για χόρταση χωρίς να πέσει όλος ο κλήρος στον σκύλο. Εξάλλου δεν είναι υποχρεωτικό, εφόσον έχεις σκύλο, να τον ταΐζεις με πίτα, αφού καμία πίτα δεν ταΐζει ολόκληρο σκύλο. Και, αν δεν έχεις πίτα για να φας, δεν σε νοιάζει αν θα καεί φαΐ που δεν θα φας, αφού το καμένο δεν το τρώει ούτε ο σκύλος, ούτε βέβαια η γάτα, η οποία πίτα δεν τρώει, ούτε σε πιτ, αλλά σε ψιτ, ανταποκρίνεται, εφόσον δεν είναι χορτάτη, ανεξαρτήτως του αν πρόκειται για τυρόπιτα, σπανακόπιτα, κρεατόπιτα, κιμαδόπιτα, κρεμμυδόπιτα, κολοκυθόπιτα, λουκανικόπιτα, με φύλλο ή χωρίς φίλο, αλλά και σε ποικίλους συνδυασμούς, όπως η κρεατοτυρόπιτα, στην οποία δείχνουν προτίμηση οι σκύλοι, ενώ οι αλεπούδες επιλέγουν την κοτόπιτα ή την κοκορόπιτα, επειδή ο κόκορας έχει το λειρί.
Ας ξεκαθαρίσουμε ότι δεν είναι όλες οι πίτες για χόρταση, όπως δεν χορταίνεις, αν έχεις σκύλο που χορταίνει, επειδή άλλο να τσιμπάς μεζέδες για να μη χορτάσεις και άλλο να μην τρως το φαΐ σου, επειδή θα χορτάσεις και δεν θα έχεις όρεξη να φας τους μεζέδες, οι οποίοι δεν είναι για χόρταση, καθώς ισχύει ο απαράβατος κανόνας «πέσε πίτα να σε φάω» είτε έχεις σκύλο είτε δεν έχεις σκύλο χορτάτο, με την έννοια ότι η πίτα, που πέφτει, δεν πέφτει για να πάει στο στόμα του σκύλου, ακόμη και αν είναι λυκόσκυλο, αλλά για να πέσει στο στόμα σου και να μη τη φάει ο σκύλος, καθώς, σε αντιπαραβολή σκύλου με λυκόσκυλο, βλέπει ο σκύλος τη γενιά του και χαρά γεμίζει η καρδιά του, οπότε καλύτερα σκυλοπαρέα παρά μοναχικός λύκος, τον οποίο περιγελά όποιος διατείνεται ότι «περπατώ εις το δάσος όταν ο λύκος δεν είναι εδώ», ενώ αγνοεί πως αλλού τα γαβγίσματα και αλλού κρύβονται οι λύκοι, ανεξαρτήτως ηλικίας.
Εννοείται πως και όλες οι πίτες είναι μια γενιά, ας τρώγονται μεταξύ τους και ασχέτως του ποια θα φαγωθεί από τον σκύλο της, με εξαίρεση τους σκύλους του Αγίου Βερνάρδου, που κουβαλούν στον λαιμό τους ένα καραφάκι κονιάκ ή τσίπουρο, για να συνέρχονται όσοι ταξιδεύουν στα χιόνια των Άλπεων κατά την πορεία τους έως τις πίτες, που τους περιμένουν να τις φάνε. Όμως τι να τον κάνεις τον σκύλο, αν ο Άγιος Βερνάρδος νηστεύει και ας μην προσεύχεται; Οι άρτιες πίτες δεν είναι άρτος, τον οποίον «κλάσας ἔδωκεν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ» και όλος ο λαός έφαγε και περίσσεψαν τα ψίχουλα για τα πετεινά του ουρανού και της γης, που δεν κοπιάζουν τσιμπολογώντας πίτα, που από ήττα διακινδυνεύει στο στόμα κάθε σκύλου και ας το απεύχονται ακόμη και οι κυνικοί.
Ποιος σκύλος δάγκωσε το καπέλο, που μέσα έκρυβε την πίτα;
Π Ρ Ο Η Γ Ο Υ Μ Ε Ν Ω Σ
Τρέχοντας επιτόπου / Παράπονα που μας περιήλθαν / Πώς περπατά η νύχτα (συμβουλές) / Ατυχή συμβάντα και θεραπείες / Oρθώς: ενός λεπτού σιγή / Εγκιβωτισμοί (από Κιβωτό σε Κιβωτό) / Μη φάτε πόρτα, εκτός αν επιμένετε / Κόρνα είναι και κορνάρει / Α, καπέλα / Πίτουρα & κότες / Παπαγαλία / Το τζατζίκι / Ταμείον / Τάρανδοι / Φτου x 3 / Παχύς / Πίτουρα / Παπούτσια & σώβρακα / Μάτια / Ύπνος / Tέντες / Το δίλημμα / Τα ρούχα / Σύννεφα / Ιδιοφυείς συνήθειες / Δυσκοιλιότητα / Έτσι είναι / Παρά πέντε / Παίρνω το καπέλο μου
